وقتی به خاطرات دردناک گذشته فکر میکنم، به روزگار سپری شده و عمری که بر باد رفت، گرچه در خود می‌روم و دلگیر میشوم اما ناگهان نهیب حافظ را هم بیاد می‌آورم که: بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر جای ناامیدی نیست.
کسوف، آنجا که کامل می‌شود، نقطه آغاز روشنی است و شب،وقتی بغایت خود می‌رسد صبح می‌شود. بر همین اساس، یقین دارم ارتجاع حاکم هم، روزی بنا بر قانونمندی‌های تاریخی به سراشیب نهایی خواهد افتاد، هرچند «مشکل جامعه ایران با گرفتن قدرت سیاسی حل نخواهد شد.»
قسمت اول گفتگو
