روز سه شنبه دهم آوریل کنفرانس «تهدیدات حضور فرقه رجوی» برای کشور آلبانی به دعوت و ریاست خانم آنا گومز نمایندۀ پرتغال در پارلمان اروپا و حمایت خانم پتریشیا لالند نمایندۀ فرانسه در پارلمان اروپا در مقر این پارلمان در بروکسل برگزار شد.
در این کنفرانس تعدادی از روزنامه نگاران و وکلای آلبانیایی و ایتالیایی، نمایندۀ سازمان ملل، نمایندۀ هیئت آلبانی در پارلمان اروپا و نمایندۀ سفارت آلبانی در بروکسل شرکت داشتند. همچنین یک هیئت بزرگ از جداشدگان از کشورهای مختلف نیز به دعوت خانم گومز نماینده پارلمان اروپا در این کنفرانس شرکت کردند.
نمایندۀ پارلمان و عضو کمیسیون امنیت و حقوق بشر پارلمان اروپا خانم گومز بعنوان برگزار کنندۀ کنفرانس ضمن خوشامدگویی به شرکت کنندگان، گزارش مبسوطی از سفر خود همراه با یک هیئت از پارلمان اروپا به ایران و دیدارهای ایشان با قربانیان فرقۀ رجوی و همچنین صحبت در مجلس ایران در باره وضعیت حقوق بشر را برای شرکت کنندگان توضیح دادند.
خانم نماینده در بخشی از صحبتهایشان به نامۀ لابیهای فرقه به ایشان و تقاضای عدم برگزاری این کنفرانس اشاره کرده و گفتند که زمان دادن جایزۀ صلح نوبل به خانم شیرین عبادی از وی پرسیدم آیا مجاهدین خلق یک گروه مخالف واقعی هستند و خانم عبادی بسیار روشن و صریح گفتند که این گروه اعتباری بین ایرانیان ندارد.
ایشان همچنین بار دیگر به حملۀ محافظان مریم قجر به دو نفر از جداشدگان بعد از شرکت آنان در یک کنفرانس در پارلمان اروپا و ضرب و شتم و مجروح کردن شدید آنان در جلوی ساختمان پارلمان اروپا و در زمانی که مریم قجر در پارلمان حضور داشت اشاره کردند و گفتند این غیر قابل پذیرش است.
سخنران بعدی آقای نیکلا پده از موسسۀ مطالعات جهانی در ایتالیا بودند. ایشان در قسمتی از صحبتهای خود به شیوه های کلاهبرداری فرقه درپارلمان ایتالیا و تحقیقات پیرامون بیانیه های فرقه مبنی برحمایت نمایندگان ایتالیا اشاره کرده و گفتند:
«هنگامی که مجاهدین خلق و مریم رجوی دسترسی آزاد به پارلمان ایتالیا داشتند و آنها توسط سازمان های مختلف دولتی دعوت شده بودند، امضاهای حدود ۷۰ درصد از نمایندگان مجلس را جمع آوری کرده بودند. اما پس از مصاحبه با این اعضا، متوجه شدم که اکثر نمایندگان مجلس اصلا امضایی نکرده بودند و یا به یاد نمی آوردند و یا نمی دانستند برای چی امضا کرده اند و فقط پنج نفر از آنان آگاهانه از مجاهدین حمایت کرده بودند. این کار سازمان مجاهدین سوء استفاده از عدم آگاهی نمایندگان پارلمان از ریز مسائل ایران است. چنین نامه هایی برای افزایش نفوذ مجاهدین در داخل مؤسسات مورد استفاده قرار گرفت، جایی که آنها می توانند روابط دوجانبه و بحث بین جمهوری ایتالیا و جمهوری اسلامی ایران را مسدود کنند. در حال حاضر ایتالیا روابط خوبی با ایران دارد، نه تنها در سطح اقتصادی بلکه همچنین در سطح سیاسی».
در ادامۀ جلسه آقای اولسی جازقی، مدیر موسسۀ رسانه های آزاد در تیرانا صحبت کردند. وی در سخنرانی خود در این کنفرانس گفت:
«آمدن مجاهدین به آلبانی تحت یک توافق مخفی با دولت آمریکا و آلبانی انجام شد. آنها شروع به جذب سیاستمداران، موسیقیدانان، دانش آموزان، اعضای جامعۀ مدنی، فعالان، حتی چپ و کمونیست ها کردند و به آنها برای آمدن به برنامه هایشان پول و رشوه دادند. مجاهدین محل کمپ خودشان را از یکی از باندهای مافیایی اجاره کردند… پناهندگانی از کشورهای دیگر نشان داده اند که می خواهند با جامعۀ آلبانی ادغام شوند. ولی مجاهدین خلق نمی خواهند در جامعۀ آلبانی ادغام شوند. آنها به عنوان یک سازمان تروریستی آمده اند و در آینده اقدامات تروریستی انجام خواهند داد. آنها در یک اردوگاه شبه نظامی زندگی می کنند و مریم رجوی، رهبر آنها، هر روز با دعوت از جهاد علیه یک کشور خارجی (ایران) قانون آلبانی را می شکند. این باعث شده است که رهبران بنیادگرایان سنی بپرسند که اگر سازمان مجاهدین خلق بتواند جهاد را پیگیری کند، چرا ما نمی توانیم؟».
سخنران بعدی خانم میگنا بالا، وکیل آلبانیایی بود. او وکالت تعدادی از جداشده های فرقه در آلبانی را بر عهده دارد. وی گفت:
«سازمان مجاهدین خلق چگونه میخواهد دموکراسی را به ایران بیاورد وقتی که هیچ دموکراسی در درون خود ندارد؟ اعضای انها حق تردد آزاد، تحصیل یا داشتن یک خانواده را ندارند و فعالیت غیرقانونی در آلبانی انجام می دهند… مجاهدین خلق کنترل کامل بر اعضای خود دارند. اگر آنها سعی کنند با خانوادۀ خود تماس بگیرند بعنوان مأمور رژیم ایران با آنها برخورد می شود… هر کسی علیه آنها صحبت کند متهم به عامل اطلاعات ایران بودن میشود. چرا هیچ کس حق ندارد با آنها مخالفت کند؟ شما آلبانیایی نیستید، اما شما به کشور من آمده اید و من را دروطن خودم به مأمور اطلاعات ایران بودن متهم می کنید. برای من ایران مهم نیست کشورم آلبانی مهم است».
سخنران بعدی خانم آن خدابنده بودند که در قسمتی از سخنرانی شان گفتند:
«اعضای سازمان مجاهدین خلق بدون اجازه یا اسکورت نمی توانند اردوگاه را ترک کنند. آنها اساسا در آنجا به دام افتاده اند. اعضا دراردوگاه در شرایط برده داری مدرن زندگی می کنند. اما اینها یک نوع از بردگان سیاسی هستند و به آنها پولی پرداخت نمی شود، آنها حقوق و مزایای اجتماعی ندارند مانند تعطیلات، حقوق بازنشستگی، مراقبت های بهداشتی. هیچ روابط خانوادگی مجاز نیست در حقیقت، می توانید بگویید که اعلامیه های حقوق بشر سازمان ملل از آنها دریغ شده و شامل انها نمی شود…».
اقای رضا جبلی از اعضای سابق فرقۀ رجوی که جزو سخنرانان بودند از تجربیات خود در فرقه در کانادا و آمریکا و همچنین کمپ اشرف در عراق سخن گفتند و از آنجا که نمونه های مشخص و عینی را بیان داشتند سخنرانی ایشان مورد توجه شرکت کنندگان قرار گرفت.
آقای جبلی در قسمتی از سخنانشان گفتند:
«بطور کلی کسانیکه از این فرقه حمایت می کنند بر دو گروه تقسیم میشوند یک دسته آنهایی هستند که پول از فرقه دریافت می کنند و دستۀ دیگر تحت تأثیر دروغ و فریب این فرقه قرار دارند. این فرقه در ایران و نیز در بین ایرانیان خارج از هیچ حمایتی برخوردار نیست و با یک حساب سادۀ ریاضی می شود به این واقعیت پی برد: اعضای فرقه در اوایل بعد از سرنگونی صدام حدود ۴۴۲۵ نفر اعلام شد که بعدا با جدا شدن بیش از هزار نفر و کشته شدن یا فوت صدها نفر از آنان کمتر از سه هزار نفر باقی ماندند که حدود دویست نفر از آنان فوت کرده اند و فرقۀ رجوی از اسامی این فوت کرده ها موقع جابجایی اعضا استفاده کرده است (مانند پرویز کریمیان که برایش نامی را موقع اعلام به آمریکایی ها درست کردند که صاحبش در گورستان خاک بود)… حدود شش میلیون ایرانی مهاجر و پناهنده در سراسر دنیا وجود دارد خوب کجا هستند این ایرانیان طرفدار فرقه آن هم بعد از سی و هفت سال… آیا تا بحال دیده اید رجوی با یک روزنامه نگار ایرانی مصاحبه کند در چهل سال گذشته البته که نه چون چیزی و حرفی برای گفتن ندارد. در عراق و در کمپ اشرف پمپ بنزین زنانه و مردانه بود صبح ها مردان و بعدا زطهرها زنان!! اگر زنی روی صندلی نشسته بود بعد از برخاستنش تا مدتی نباید یک مرد روی آن می نشست!!! این است آزادی مورد نظر رجوی البته باورکردنش مشکل است ولی واقعیت این فرقه همین است… در آمریکا در قسمت مالی و روابط فرقه فعالیت داشتم برای جمع اوری امضا مراجعه می کردیم و خودمان را به عنوان ایرانی امریکایی معرفی می کردیم با در دست داشتن یک ورقه و می گفتیم ما برای ازادی و دموکراسی مانند همین که اینجا هست فعالیت می کنیم و حمایت از دموکراسی در ایران نیاز به حمایت شما دارد و به این شکل امضا می گرفتیم… حرفی از سازمان به اصطلاح مجاهدین نبود و برای جمع کردن پول به مردم می گفتیم برای بچه هاییکه در کردستان و مرز ایران و عراق هستند می خواهیم یعنی همه چیز دروغ و فریب… در شش دسامبر که همراه یک هیئت از جداشدگان در کنفرانس عمومی در پارلمان بودیم و فرقه دو تن از نفراتش را هم دنبال ما فرستاده بود و پشت سر ما نشسته بودند که عکسهایشان موجود است در هنگام خروج آقایان خوشحال و ابراهیمی در جلوی پارلمان اروپا مورد حمله چماقداران و لباس شخصی های مریم قجر قرار گرفتند و بشدت مجروح شدند و به انها گفته بودند که اگر دوباره به پارلمان بیایند سرشان را می برند و برای خود من هم پیام داده بودند که جلوی پارلمان سرت را می بریم و البته همه ما جداشدگان به یاد می اوریم که رجوی در نشست عمومی گفت کسانی را که ضد شما هستند بکشید فرار هم نکنید همانجا بایستید و به پلیس هم بگویبد بله من کشتم مگر با شما چکار می کنند شمایان که برای قربانی کردن خود و هزار تکه شدن برای من و ازادی امده اید زندانهای انجا مثل هتلهای چهار و پنج ستاره هستند!! این ازادی مورد نظر رجوی است… تا انجاییکه به البانی بر میگردد فرقه همان دخالتها را انجام خواهد داد بعد از سرنگونی صدام فرقۀ رجوی حدود شصت و پنج سازمان تقلبی درست کرد از قبیل سازمان زنان جوانان محصاین کارگران و…. حتی چاپ و انتشار روزنامه برای این به اصطلاح سازمانها تا بتواند بین مردم و دولت عراق اختلاف بیاندازد و هم اکنون نیز در حال انجام همین کارها در آلبانی است».
در ادامه خانم پاتریسیا لالند Patricia Lalondeنمایندۀ فرانسه در پارلمان اروپا برای اختتام و جمعبندی جلسه سخنان بسیار جالبی بیان کردند. ایشان در سخنرانی خود گفتند:
«در دهۀ نود میلادی توسط خانم هشترودی با سازمان مجاهدین خلق آشنا شدم. او با این سازمان فعالیت داشت یعنی در آکسیونها و تظاهرات آن در پاریس شرکت میکرد ولی در یک نقطه احساس کرد که یک چیزی عجیب و غیر عادی است و آن این است که در این سازمان شیوۀ فعالیت و روابط بین اعضای آن معمولی و عادی نیست و در انجا بود که با خودم گفتم من در یک فرقه هستم و دیگر با انها فعالیت نکردم و از آن به بعد فریبا را هم ندیدم تا پارسال در پاریس در رستورانی بودم و به یکباره فریبا هشترودی را دیدم و با هم صحبت کردیم و پرسیدم چی شد سازمان گفت من خیلی وقت است از انها جدا شده ام انها معتقد به ازادی و دموکراسی نبودند و یک فرقه هستند. همچنین در شروع کارم در پارلمان یک روز یک ورقه ای اوردند در دفترم که امضا کنم و تا متوجه شدم همین فرقه است گفتم نه نه بیرون! بیرون! از این ورقه ها کسی برای من نیاورد نمی خواهم».
در پایان کنفرانس جداشدگان با نمایندگان پارلمان اروپا و شخصیتهای شرکت کننده از جمله از آلبانی صحبت کردند و با شرح وقایع اسفناک دوران اسارتشان در فرقه رجوی به سئوالات انها پاسخ دادند. آنها همچنین با روزنامه نگاران آلبانیایی و ایتالیایی شرکت کننده در کنفرانس صحبت کرده و در رابطه با تهدیدات تروریستی و شیوه های مغزشویی و خریدن سیاستمداران توسط فرقۀ رجوی برای آنها توضیحات افشاگرانه دادند.
در این کنفرانس خبرنگار خبرگزاری یورورپورتر (خبرگزاری اروپا) نیز حضور داشت و مصاحبه هایی با برخی شخصیتهای شرکت کننده از جمله نمایندگان پارلمان اروپا در سالن کنفرانس انجام داد که به صورت گزارشی مفصل در سایت این خبرگزاری بین المللی با تصاویر متعددی از کنفرانس و شرکت کنندگان انتشار یافت.
نگارش و ترجمه: رضا صادقی جبلی از اعضا و مسئولین سابق سازمان مجاهدین – پیوند رهایی
