رسانه های بین المللی اطلاع دادند بامداد روز شنبه 21 بهمن 1391 ،کمپ لیبرتی در بغداد مورد اصابت چندین موشک قرار گرفته و تعدادی از محافظین عراقی کمپ لیبرتی و اعضای سازمان مجاهدین خلق کشته و زخمی شده اند.
بر خلاف رهبران مجاهدین که از آشوب و کشتار در عراق نفع می برند،ضمن محکوم نمودن عمل موشک اندازی به کمپ لیبرتی تاکید می کنیم راه حل اعضای محصور سازمان مجاهدین خلق در عراق کشتار نیست.از چند سال پیش همه طرف ها به راه حل سازمان ملل گردن نهاده و مسائل آنان باید از همان طریق دنبال و حل و فصل گردد.
متاسفانه رهبران سازمان مجاهدین خلق طی ده سال گذشته و پس از سقوط صدام حسین، بجای یافتن راه حل عقلانی برای اعضای خود،با سازماندهی و پشتیبانی مالی و لجستیکی از گروه های بازمانده حزب بعث صدام حسین که با القاعده عراق فعالیت مشترک دارند، دخالت در امور مردم عراق و مردم سوریه را پیش گرفته اند که هیچ سودی برای آنان ندارد.
چند روز پیش در کاظمین نزدیک محله شیعه‌نشین عراق انفجار دو بمب قوی ۳۱ کشته و ۸۱ زخمی برجای گذاشت.قبل از آن نیز در یک بمب‌گذاری انتحاری در مسجد شیعیان در شهر طوز خورماتو که به پادگان اشرف نزدیک است، 21 کشته و ۶۵ نفر زخمی شده‌اند.شهر طوزخورماتو عراق جایی است که در سال 1991 با حمله تانک ها و توپ باران سازمان مجاهدین خلق به خرابه تبدیل گردیده و صدها کرد و شیعه عراقی مخالف صدام حسین به دست مجاهدین کشته شده بودند.
کشوری که از سال 2003 زیر حمله گروه های مسلح قرار داشته ،و هر روز در معرض انفجارهای تروریستی است، جای مناسبی برای تجمع و تمرکز یک گروه 3000 نفره نیست.
مریم رجوی پس از حمله موشکی به کمپ لیبرتی،طی اطلاعیه ای خواستار بازگشت مجاهدین به پادگان اشرف شده است.بهانه او کوچک بودن کمپ لیبرتی عنوان گریده است.او گفته است تنها راه جلوگیری از کشتار بعدی بازگشت به پادگان اشرف است!اما این راه حل غیر عقلانی است.اگر اعضای مجاهدین زیر خطر حملات موشکی قرار دارند،بهترین راه، پراکنده نمودن آنان است.دولت عراق و سازمان ملل تا حل و فصل مسائل باقی مانده مجاهدین باید اعضای مستقر در کمپ لیبرتی را در شهر های امن عراق پراکنده نمایند.تهدید پادگان اشرف خیلی بیشتر از کمپ لیبرتی است که در غرب بغداد قرار دارد.
سازمان مجاهدین خلق که توسط مریم رجوی از اورسوراواز فرانسه هدایت می شود،سرنوشت نامعلومی در عراق داشته و از هر گونه پایگاه قانونی بی بهره می باشد.آنها یکی از مخالفان سرسخت دولت نوری المالکی بشمار می روند.فرماندهان مجاهدین طی سال های گذشته برای مخالفت با اخراج شان از عراق،تظاهرات سنی های طرفدار حزب بعث بر علیه دولت نوری المالکی را سازماندهی و پشتیبانی نموده اند.این مسئله زیر نظر گروه های عراقی قرار داشته و دخالت نامربوط مجاهدین در اوضاع عراق،عملا آنان را در بازی خونین بین شیعه،سنی و القاعده گرفتار نموده است.از طرفی مسعود رجوی رهبر غائب مجاهدین نیز با سخنرانی های مداخله جویانه و تحریک کننده بیش از هر زمانی اعضای مجاهدین را زیر خطرات مختلف قرار داده است.
مجاهدین خلق و رهبری آن که در اورسوراواز فرانسه مستقر است، بجای دخالت در امور عراق،باید به فکر رهایی اعضای خود باشند.رهبران و اعضای سازمان مجاهدین خلق طی 27 سال حضور در عراق از صدام حسین در جنگ بر علیه ایران پشتیبانی نموده و با کشتار اکراد و شیعیان عراق در سال 1991،حکومت صدام حسین را از سرنگونی حتمی نجات دادند.خانواده های افرادی که توسط سازمان مجاهدین خلق کشته شده اند،به شدت از آنان کینه داشته و تا کنون اگر دولت عراق و سازمان ملل از مجاهدین حمایت ننموده بودند،ممکن بود با روزگار سیاه تری مواجه باشند!
عراق کشور مجاهدین خلق نیست.سرکشی رهبران مجاهدین و دخالت آنان در امور عراق،حضور آنان را پیچیده و بغرنج نموده است.
پیشنهاد ما به مجاهدین خلق این است که دست از تهدید های تحریک کننده و دخالت در امور عراق بردارند.از مسیر اعضای محصور در کمپ لیبرتی کنار بروند و اجازه دهند آنها خود سرنوشت شان را به دست گیرند.
سال گذشته مریم رجوی در یکی از دادگاه های پاریس شهادت داد که از سال 1373 از سازمان مجاهدین خلق استعفا داده و هیچ گونه مسئولیتی پس از آن در قبال مجاهدین خلق و اعمال آنان در عراق ندارد(نقل به مضمون).بنابراین مواضع متغیر مریم رجوی که اعضای مجاهدین خلق را بین کمپ لیبرتی و پادگان اشرف گرفتار نموده است،نه تنها مسئله ای حل نکرده بلکه موجب تشدید تنش با نماینده سازمان ملل در عراق شده است.اگر مریم رجوی مسئولیتی در قبال اعضای مجاهدین ندارد،لطفا در امور عراق و سازمان ملل دخالت نکرده،کنار کشیده و تمامی مسائل اعضای مجاهدین در کمپ لیبرتی و پادگان اشرف را به آقای مارتین کوبلر و سازمان ملل بسپارد تا اجرای قوانین بین المللی، حل مسئله مجاهدین را سرعت بخشد!
9 فوریه 2011
آریا ایران
