چهل و دو تن شاهدین حمله ای که در تاریخ اول سپتامبر ۲۰۱۳ به کمپ اشرف صورت گرفت پس از آن که در تاریخ یازدهم سپتامبر به کمپ لیبرتی منتقل شدند اکنون به شکل مرموزی ناپدید شده اند. مقامات دولت عراق از طرف سازمان ملل ماموریت یافته اند تا در مورد این حمله تحقیق کنند. حمله ای که پنجاه و سه تن کشته بجای گذاشت. مقامات دولت عراق اما اعلام کرده اند که از زمان انتقال نجات یافتگان این حمله به کمپ لیبرتی امکان ارتباط با آنها را نداشته اند. این افراد آخرین نفرات باقی مانده در کمپ عراق جدید (اشرف) بودند که تحت نظارت سازمان ملل برای همیشه تعطیل گردید.
زمانی که این حمله بوقوع پیوست مجاهدین خلق حدود صد تن از وفاداران خود را بصورت سمبلیک در کمپ اشرف نگه داشته بودند و بهانه عجیبشان هم این بود که اینها میخواهند اموال باقی مانده سازمان را بفروشند. کاری که هیچ گاه بصورت جدی دنبال نکردند. پنجاه و سه تن از این افراد در حمله افراد ناشناس با دستهای بسته کشته شدند ولی متعاقب این واقعه رهبران مجاهدین خلق از همکاری کامل با تیم های تحقیق مراجعه کننده سر باز زدند. این تیم ها و هیئت ها شامل مقامات سازمان ملل متحد، سفارت امریکا در بغداد و مقامات دولتی کشور عراق می گردید.
معاون نماینده دبیرکل سازمان ملل متحد در بغداد، آقای گرگی بوستنین در روز سوم سپتامبر از کمپ دیدار کرد و از دولت عراق خواست تا “در مورد این حمله جنایتکارانه بصورتی هر چه سریع تر تحقیقاتی شفاف و بی طرفانه ای را آغاز کند”. وی همچنین خواست تا “دولت عراق نتیجه این تحقیقات را بصورت عمومی منتشر کند”. محققین عراق پس از تحقیقاتی گسترده اولیه در داخل و اطراف کمپ اشرف اعلام کردند که متاسفانه آنها هنوز نمی توانند هویت حمله کنندگان را مشخص کنند و بالا تر از آن هنوز نمی توانند دقیقا بگویند که این حمله دقیقا به چه صورتی و چگونه بوده است. مسئولین این تحقیقات اعلام کردند که عدم همکاری سازمان مجاهدین خلق و سر باز زدن آنها از تحویل فیلم ها و عکس هایی که تهیه کرده اند طبعا کمکی به تحقیقات نمی کند. این فیلم ها شامل آرشیوی از مدارک قبل، هم زمان و بعد از این واقعه است که مجاهدین خلق از خودشان تهیه کرده اند. زمان زیادی نگذشت که برای تیم های تحقیقاتی کاملا مشخص شد مجاهدین خلق غالب مدارک و شواهد را بسرعت و قبل از شروع تحقیقات دستکاری کرده اند و مشخص شد آنها تا جایی پیش رفته اند که برخی از اجساد را در سطح کمپ و حتی به بیرون از آن جابجا کرده اند تا سناریو های دلخواه خود را ساخته و عکس و فیلم تهیه کرده و در دستگاه تبلیغاتی خود در کشورهای غربی مصرف کنند. آنها همچنین بسیاری از شواهد و مدارک مورد نیاز در تحقیقات را بسرعت و قبل از ورود تیم های تحقیقاتی از بین برده اند.
روزی که کمپ اشرف در حال بسته شدن برای همیشه بود، یک مقام رسمی عراق اعلام کرد که “بنابر همان مقدار ویدئو و عکسی که مجاهدین خلق منتشر کرده اند”، مشخص است که “غالب کشته شدگان توسط نفرات خودی داخل کمپ کشته شده اند”. ولی “سازمان مجاهدین به چهل و دو تن عضو باقی مانده ای که شاهدین این مجرا هستند اجازه همکاری با تحقیقات را نمیدهد”. در این مدت دیگر مقامات مسئول هم به کرات از عدم همکاری رهبران مجاهدین خلق در به نتیجه رساندن این تحقیقات و کشف حقیقت شکایت کرده اند.
مجاهدین خلق مدعی هستند که هفت تن از اعضای شناخته شده آنها بعد از حمله به کمپ اشرف مفقود شده اند و مدعی شده اند که “آنها توسط نیروهای عراقی برده شده اند و سپس به استان العماره منتقل شده اند تا به ایران مسترد گردند”. کسانی که با تاکتیک های مجاهدین خلق آشنایی دارند این سناریو را صرفا تبلیغاتی با هدف منحرف کردن اذهان از موضوع اصلی ارزیابی می کنند. دولت عراق و همچنین دولت ایران هر گونه دست داشتن در این حمله را تکذیب کرده اند و میگویند هیچ اطلاعی از مکان این هفت نفری که مجاهدین اسم می برند ندارند. البته این هفت تن از نزدیک ترین افراد به مسعود رجوی رهبر فرقه مجاهدین هستد. خود مسعود رجوی هم الان بیش از ده سال است که مخفی و فراری است و بنابر این امکان اظهار نظر ندارد.
مسعود رجوی و همسرش مریم به پیروانشان دستور داده اند که اعتصاب غذا کنند. اعتصاب غذایی که بصورتی غیر واقعی و تعجب بر انگیزی اکنون از مرز صد روز نیز گشته است. خواسته آنها بازگرداندن این هفت نفری است که درست مثل خود مسعود رجوی هیچ ردی از آنها پیدا نشده است. با توجه به این که نه محل این هفت نفر معلوم است و نه معلوم است چه کسی آنها را نگه داشته (اگر دیگر سناریو ها را منتفی کرده باشیم) و با توجه به این که اصلا معلوم نیست که این هفت تن زنده هستند یا مرده، عاقبتی برای کسانی که اعتصاب غذا کرده اند متصور نیست. اعتصاب غذایی است بدون هدف. اعتصاب غذایی که معلوم نیست خواسته اش از کی است و چه کسانی باید اینها را “پس بدهند” تا اعتصاب متوقف شود. بسیاری از ناظرین به این مطلب اشاره کرده اند که منطق این اعتصابیون و خواسته آنها با اتهاماتی که وارد می کنند همخوانی ندارد. آنها میگویند که کسانی آمده و پنجاه و سه نفر از نفراتشان را کشته اند و هفت نفر دیگر را با خود برده اند. در چنین سناریویی منطقی تر است اگر تصور کنیم که این افراد مهاجم از کشته شدن بقیه مجاهدین خلق بخاطر گرسنگی و یا هر درد دیگری خوشحال و مسرور خواهند شد. با این حساب آنها چرا باید بخواهند که شما به اعتصاب غذایتان پایان دهید و نمیرید؟
بخشی از مطبوعات غربی در راستای پشتیبانی از دخالت های مجاهدین خلق و در امور عراق در روزهای اخیر گزارش کرده اند که “یک گروه متخصص غیر وابسته در سازمان ملل” که هویت مشخصی هم به آن نداده اند از دولت عراق خواسته تا به تحقیقات در مورد این موضوع مشخص سرعت بخشند. بنابر گزارش رویترز گروه کاری سازمان ملل در مورد ناپدید شدگان غیر داوطلبانه در بیانیه ای گفته است “ما از دولت عراق میخواهیم که به تحقیقات در مورد این واقعه سرعت ببخشد تا محل و سرنوشت این هفت تن گمشده مشخص شود”.
این گروه کاری می افزاید که ” این جنایتکاران در این جریان با دست باز عمل کرده اند و اتهامات و ادعا هایی هم وجود دارد که مدعی است شواهدی از دست داشتن نیروهای عراقی در این ماجرا وجود دارد”.
در همین منابع اضافه شده که گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدامهای غیر قانونی فردی و جمعی، آقای کریستوفر هاینز هم میگوید: “قوانین بین الملل مشخصا از دولت ها میخواهد تا تمامی اتهاماتی که در مورد قتل عنوان می شوند را بصورت جدی و عادلانه بدون در نظر گرفتن موقعیت متهمین مورد بررسی و تحقیق قرار دهند”.
ولی شاهدیم که همزمان با فعالیت شدید رجوی برای پخش گسترده این مطالب در مطبوعات غربی در راستای مشروعیت بخشیدن به اعتصاب غذای تشکیلاتی مجاهدین خلق، مسئولین تحقیق در عراق تاکید می کنند که اگر چه همین بیانیه و نظرات منعکس شده بر حق دولت عراق برای تحقیق تاکید دارد و به مسئولین عراقی اجازه می دهد و میخواهد تا با چهل و دو تن شاهدین این واقعه مصاحبه کنند ولی سازمان ملل تا این لحظه نتوانسته این شاهدین عینی را در اختیار محققین امر قرار دهد. در واقع این سازمان ملل است که به فرمانده های فرقه رجوی اجازه داده است تا این شاهدین را در خود هضم کرده و در کمپ لیبرتی مخفی کنند. کمپی که نه سازمان ملل و نه دولت عراق به داخل آن دسترسی ندارد. این در حالی است که بدون مصاحبه و ارتباط با این شاهدین کلیدی عملا به نتیجه کامل رساند این تحقیقات امکانپذیر نخواهد بود.
متصصین در مورد فرقه رجوی و مجاهدین خلق که با دولت عراق در این مورد همکاری می کنند به مقامات بخش حقوق بشر سازمان ملل و مسئولین کمپ هشدار داده اند که بشدت نگران حال این چهل و دو نفر و در کنار آن وخامت حال کسانی هستند که در کمپ لیبرتی در حال اعتصاب غذا بسر می برند. اخبار درز کرده از داخل کمپ توسط کسانی که هنوز موفق به فرار نشده اند حاکی از آن است که این چهل و دو نفر بصورت جداگانه نگهداری می شوند و هیچکس در کمپ نه آنها را دیده و نه خبری از آنها دارد. واضح است که این چهل و دو نفر اطلاعات مهمی دارند که رهبران مجاهدین خلق نمیخواهند افشا شود. هیچ شکی وجود ندارد که این افراد تحت فشار شدید قرار گرفته اند تا واقعیت ها در مورد آنچه در کمپ اشرف بوقوع پیوسته را مخفی نگه دارند. نگرانی موجود از این بابت است که اگر این افراد تن به این خواسته نداده و وفاداری خود به مخفی نگه داشتن اطلاعاتشان را ثابت نکنند مطمئنا کشته خواهند شد. نماینده ویژه سازمان ملل باید همراه با سخنان دیگرش خواستار دسترسی سریع و بدون واسطه به این افرادی که اکنون ناپدید شده اند باشد تا از سلامت آنها اطمینان حاصل کند چرا که اتهاماتی وجود دارد که میگوید شواهد فراوانی هست که در کمپ لیبرتی فرماندهان و رهبران مجاهدین خلق دسترسی افراد به غذا را منع نموده اند تا اعتصاب غذایشان ادامه پیدا کند. تحقیق در مورد این نقض حقوق بشر نیز طبعا جزو مقولاتی است که نماینده ویژه سازمان ملل باید جزوی از وظایف خودش دانسته و بصورت فوری و تا دیر نشده اقدام کند.
دولت عراق بارها اعلام کرده که خواستار آزادی عمل بیشتری است تا بتواند دسترسی آزاد و بدون واسطه ای به نفرات داخل کمپ لیبرتی داشته باشد و خواستار این است که بتواند کسانی که خودشان خواستار ترک کمپ بصورت داوطلبانه هستند را از بقیه جدا کند. ولی متاسفانه این خواسته بخاطر احترامی که دولت عراق برای سازمان ملل و دفتر آن در بغداد قائل است به نتیجه نرسیده است. نماینده مجلس آقای رافع عبدالجبار این مسئله را بسادگی اینطور مطرح می کند. “سرعت انتقال اعضای مجاهدین خلق به کشورهای ثالت بسیار پایین است چرا که بغداد کنترل این مسئله را به سازمان ملل واگذار کرده و از آن تبعیت می کند و متاسفانه سازمان ملل هم در عراق از ایالات متحده امریکا تبعیت می کند. ما باید اذعان کنیم که با استقلال کامل عراق هنوز فاصله زیادی داریم”
مسعود خدابنده، ایرانیان دات کام – ایران اینترلینک
