ژرژ مالبرونو در بخش بین المللی شماره امروز فیگارو مقاله بسیار جالبی در باره سناریوی جنگ احتمالی آمریکا و عربستان سعودی با ایران دارد. ژرژ مالبرونو می نویسد: بیش از سی سال، ایالات متحده و ایران موضع محتاطانه “نه جنگ، نه صلح”را دنبال کرده اند. اما با ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، وضعیت تغییر کرده است. او پس از خروج آمریکا از توافقنامه هسته ای سال ۲۰۱۵ و گذاشتن نام سپاه پاسداران در فهرست سازمان های تروریستی، اکنون در حال اعزام ناو هواپیما بر “یواس‌اس آبراهام لینکلن” همراه با بمب افکن استراتژیک ب- ۵۲ به خلیج فارس است. ژرژ مالبرونو همچنین می نویسد که ریاض خود را برای یک رویارویی با ایران و اعزام نیرو به خاک ایران آماده می کند.
یک منبع نظامی فرانسوی به فیگارو گفته که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی از ژنرال های سعودی خواسته که طرح اشغال ایران را تهیه کنند. تحلیگر فیگارو نیز این موضوع را تأیید می کند. یک منبع نظامی فرانسه به فیگارو گفته است: ” ژنرال های سعودی در باره این طرح با ما گفتگو کرده اند. او گفته که عربستان سعودی برای طرح پیاده کردن نیرو در سواحل ایران با ما [ارتش فرانسه] مشورت کرده است. من به آنان پاسخ داده ام، آیا شما واقعاً جدی صحبت می کنید؟ آیا می دانید در برابر شما هزاران نیرو قرار گرفته که می دانند چگونه باید جنگند؟
در حالی که در واکنش به اقدامات ترامپ، تهران روز چهارشنبه اجرای بخش هایی از توافق اتمی را به حالت تعلیق در آورد، تقویت حضور نظامی آمریکا در منطقه با وجود “یک تهدید معتبر و جدی” از سوی ایران علیه اهداف ایالات متحده در عراق و سوریه توجیه شده است. رسانه های اسرائیل بر اساس اطلاعاتی که از طریق موساد منتشر شده است، در باره طرح ایران برای حمله به منافع نیروهای آمریکایی در خلیج فارس نوشته اند.
ژرژ مالبرونو می نویسد واقعی بودن و یا نبودن این تهدید هر چه باشد، ولی خطر یک برخورد نظامی به شدت افزایش یافته است. در واقع عوامل متفاوتی که طی ماه های اخیر مشاهده شده، چشم ما را به سوی یک جهت خیره می کند و آن ” برخورد و درگیری” است. یک تحلیل گر فرانسوی که در باره این موضوع شناخت کافی دارد و نخواسته نامش فاش شود، می گوید که تصمیمی برای جنگ از ناحیه هیچ یک از طرفین وجود ندارد، ولی خطر یک درگیری بدون تصمیم قبلی در آب های خلیج فارس بسیار زیاد است. او می گوید: ایران همواره این موضوع را تکرار کرده است که خواستار جنگ نیست؛ ولی همواره این مطلب را نیز اضافه کرده است، در صورتیکه نیروهای ایرانی مورد حمله واقع شوند، پاتک خواهند کرد. همچنین در جهت مقابله با آمریکا که تصمیم گرفته صادرات نفت ایران را به صفر برساند، مقامات ارشد جمهوری اسلامی بارها تهدید کرده اند که اگر نتوانیم نفت ایران را از تنگه هرمز در خلیج فارس صادر کنیم، کشور دیگری هم نمی تواند نفت خود را صادر کند. در نتیجه هر یک از طرفین- آمریکا و ایران، بر مواضع سخت خود اصرار میورزند.
ژرژ مالبرونو می نویسد در صورت بروز یک جنگ در خلیج فارس، نیروهای ایرانی از استراتژِی یک جنگ نامتقارن و چریکی علیه آمریکا و متحدانش استفاده خواهند کرد. مین گذاری تنگه هرمز، قایق های تهاجمی و سریع السیر سپاه و موشک های ضد کشتی زمین به دریا که در نوار ساحلی نصب شده اند ابزارهای این جنگ خواهخند بود. دریادار علی فدوی فرمانده سابق نیروی دریایی سپاه پاسداران گفته در هنگام جنگ نیروهای ما “همه جاه هستند و در همان حال هیچ جا نیستند.” او می گوید با این تاکتیک ما تمام فضای ارتباطی نیروی های آمریکایی را به نحوی اشغال خواهیم کرد که کارکرد این نیروها به مخاطره بیافتد.
تحلیلگر فیگارو به مالبرونو می گوید که در تنگنه هرمز فقط یک کانال آب های عمیق وجود دارد که اجازه می دهد کشتی های جنگی آمریکا از آن عبور کنند. در صورتیکه پهپاد ها و کشتی های تندرو سپاه به نحوی به این کشتی ها بسیار نزدیک شوند، احتمال یک سانحه ودر گیری افزایش می یابد.
او استراتژِی جنگی ایران در خلیج فارس را به جنگ چریکی دریایی توصیف می کند.او می گوید در قلب این استراتژی چریکی دریایی محاصره سریع و حمله به نفتکش ها قرار دارد. او می گوید: قایق های سریع سپاه ۶۵ گره دریایی سرعت دارند و سرعت آنها از کشتی های آمریکایی بیشتر است. ایران صدها فروند از این قایق های سریع السیر را تولید کرده است. تکنیک آنها عملیات به صورت دسته جمعی( همانند گله گرگ ها) برای محاصره و حمله است. این قایق ها به راکت انداز و موشک های نسل جدید مجهز هستند. یک گزارش وزارت دفاع فرانسه فاش ساخته است که ایران دهها قایق انتحاری در اختیار دارد که می توانند بزرگ ترین نیروهای دریایی جهان را با مشکل مواجه کنند. صدها قایق سریع سپاه همچنین می توانند در زمینه مین گذاری در خلیج فارس شرکت نمایند. هر یک از آنها می توانند بین دو تا شش مین دریایی را در خلیج فارس کار بگذارند.
مین گذاری، دومین روش جنگ چریکی دریایی ایران است. ایران ذخایر بسیار بزرگی از مین های دریایی را در اختیار دارد. افزون بر مین های ساخت روسیه، چین و کره شمالی، ایران صنایع بومی ساخت مین های دریایی را توسعه داده است.ایران چندین هزار مین دریایی که با تماس منفجر می شوند و تکنولوژی آن مانند مین های دریایی ام- ۰۸ چین است، در اختیار دارد. این در حالی است که کارشناسان آمریکایی می گویند فقط ۳۰۰ مین برای بستن تنگه هرمز کفایت می کند. کارشناس فرانسوی می گوید ایران همچنین ۱۵ زیر دریایی نمونه “کیلو” به نام غدیر در اختیار دارد که در هر مأموریت می تواند بین ۸ تا ۲۴ مین دریایی را جای‌گذاری کند.
مین گذاری کامل تنگه هرمز تو قف احتمالی کشتی های نفت کش را به دنبال خواهد داشت. شرکت های بیمه ریسک کشتی ها را پوشش نمی دهند. لذا کشتی ها برای عبور ناگزیر هستند تا اتمام عملیات مین روبی متوقف شوند. با توجه به اینکه خنثی کردن یک مین ۲۰۰ برابر بیش از جای‌گذاری مین زمان لازم دارد؛ مین روبی از تنگه هرمز طولانی و حتی خطرناک خواهد بود. زیرا کشتی های مین روب در معرض نسل جدید موشک های نقطه زن ضد ناو ایران قرار می گیرند که از سواحل جنوبی ایران شلیک شده و عملیات مین روبی را مختل خواهد کرد. ایرانی ها با توجه به آسیب پذیر بودن سامانه های موشکی ضد کشتی بر روی کشتی های ایرانی، استراتژی خود را عوض کرده و این سامانه ها را به طرف خشکی و در سواحل جنوبی ایران جایگزین کرده اند.از جمله موشک های ضد کشتی ایران می توان به موشک های سی- ۸۰۲ اشاره کرد که یک مدل مادون صوت است که توسط امواج هدایت شده و برد آن در حدود ١۲۰ کیلومتر بوده و تمامی کشتی هایی که از خلیج فارس می گذرند در تیررس این موشک ها قرار دارند.
یک گزارش نیروی دریایی فرانسه تصریح می کند که مقامات ایرانی این موضوع را بدرستی می دانند که حریف نیروی دریایی و ارتش آمریکا نیستند، اما هدف آنان متقاعد کردن آمریکاست که در صورت یک رویارویی احتمالی با ایران، هزینه این پیروزی می تواند برای آمریکا بسیار زیاد باشد. ایران امیدوار است که با توجه به خسارات گزاف برای آمریکا در صورت یک رویارویی، واشنکتن را از اقدام احتمالی جنگی علیه ایران منصرف کند.
ژرژ مالبرونو می گوید به همین خاطر طی سال های گذشته نیروهای دریایی امریکایی و ایرانی مستقر در خلیج فارس بسیار کمتر برای طرف مقابل مزاحمت ایجاد کرده اند و یکدیگر را رعایت کرده اند. اما امروز با توجه به افزایش تنش ها بین ایران و آمریکا و در همان حال فشار عربستان سعودی و امارات متحده عربی که فکر می کنند برای ضربه زدن و درگیری با ایران کمتر از یک سال( تا آغاز کمپین انتخابات ریاست جهوری آمریکا) فرصت دارند و باید اقدامات علیه ایران را افزایش دهند، امکان یک برخورد و رویارویی ناخواسته بین نیروهای آمریکایی و ایرانی در خلیج فارس به نحو بی سابقه ای افزایش یافته است.
