دانشمندان پادتنی را طراحی و تولید کردهاند که به ۹۹ درصد گونههای ویروس عامل بیماری ایدز حمله و از ابتلا به این بیماری در میمونها پیشگیری میکند.
این پادتن به سه بخش اصلی ساختار ویروس حمله میکند بنابراین برای ویروس مقاومت در برابر آن بسیار دشوارتر از پادتنهای طبیعی است.
پادتن یا آنتیبادی موادی است که بدن برای مبارزه با عفونتها ترشح میکند.
آزمایش این پادتن جدید بر روی انسان در سال آینده میلادی آغاز میشود تا روشن شود آیا این پادتن میتواند از ابتلا پیشگیری کند و آیا میتواند پس از ابتلا باعث درمان بیماری شود یا نه.
این پادتن محصول مشترک موسسه ملی سلامت آمریکا و یک شرکت داروسازی خصوصی است.
انجمن بینالمللی ایدز طراحی این پادتن را “تحولی هیجانانگیز” خوانده است.
سیستم ایمنی بدن انسان در مواجهه با ویروس اچآیوی با مشکلی بزرگ روبرو است چون این ویروس دائم دچار جهش و تغییر میشود.
بنابراین بدن در واقع نه فقط با یک گونه ویروس، بلکه در آن واحد با گونههای مختلف ویروس اچآیوی روبرو میشود که در نهایت از شناسایی و نابود کردن همه آنها در میماند.
اما پس از سالها زندگی با ویروس اچآیوی، سیستم ایمنی گروه کوچکی از بیماران موفق به تولید پادتن قدرتمندی به نام “پادتن فراگیر” میشود که اجزای اساسی طیف وسیعی از گونههای ویروس را منهدم میکند.
اکنون دانشمندان میخواهند پادتن فراگیر را در وهله اول برای پیشگیری و بعد برای درمان بکار بگیرند.
از این رو دانشمندان سه پادتن را با هم ترکیب کرده و “پادتنی سهکاره” تولید کردهاند که به گفته دکتر گری نیبل، یکی از نویسندگان این تحقیق، از هر پادتن منفردی که بدن بطور طبیعی تولید میکند “قویتر و وسیعتر” است، چون پادتن جدید میتواند به جای حساس ویروس بچسبد و از سه طرف به آن حمله کند.
بهترین پادتنهای طبیعی حداکثر میتوانند نود درصد گونههای اچآیوی را هدف قرار دهند اما دکتر نیبل میگوید این پادتن سه گانه، ۹۹ درصد گونهها را هدف قرار میدهد.
این پادتن سهگانه روی ۲۴ میمون آزمایش شده، پس از دریافت پادتن، به بدن آنها اچآیوی تزریق شد اما هیچیک از آنها مبتلا نشدند. به گفته دکتر نیبل این پادتن این کار را حتی با دوز کم هم انجام میدهد که به نظر او بسیار “چشمگیر” است.
به گفته پروفسور لیندا-گیل بکر رییس انجم بینالمللی ایدز، افزایش توان پادتنهای طبیعی با ترکیب کردن آنها، امکاناتی را که فراهم میکند که پیش از این قابل تصور نبوده است. با این حال پروفسور بیکر میگوید: “این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و من به عنوان دانشمند منتظرم تا آزمایش آن روی انسان در سال ۲۰۱۸ آغاز شود.”