رولان مارشال پژوهشگر فرانسوی که حدود ٩ ماه را در زندان اوین گذراند، پس از آزادی بلافاصله به فرانسه بازگشت. این در حالی است که فریبا عادلخواه، شریک زندگی او، همچنان در اسارت مانده است. اینک، حدود دو هفته بعد از آزادی، نخستین گفته‌های رولان مارشال از دوران زندان به دست رسانه‌ها رسیده است.
روز دوشنبه ۶ آوریل/١٨ فروردین، کمیتۀ حمایت از رولان مارشال و فریبا عادلخواه، برخی مطالبی را که آقای مارشال در بارۀ دوران بازداشت خود در اوین نوشته، در اختیار رسانه‌ها قرار داد.
مارشال می‌نویسد: “من هیچگاه شکنجۀ جسمی نشدم اما به خاطر حبس و بخصوص انزوا بسیار عذاب کشیدم”.
او با اشاره به خانه‌نشینی اجباری مردم به دلیل شیوع ویروس کرونا می‌نویسد که انزوای او با خانه‌نشینی کنونی “بسیار متفاوت و بسیار دردناک” بود. او تأکید دارد که این انزوا “حتی از بازجویی‌ها هم دردناک‌تر بود”.
رولان مارشال و فریبا عادلخواه که هر دو در “مرکز پژوهش‌های بین‌المللی” (CERI) وابسته به مدرسۀ علوم سیاسی پاریس مشغول به کار و تدریس بودند، در ماه ژوئن سال ٢٠١٩ (اواسط خرداد ٩٨) در تهران بازداشت شدند.
رولان مارشال در روز اول فروردین گذشته در چارچوب مبادله با جلال روح‌الله نژاد از زندان آزاد شد و روز ٢١ مارس/٢ فروردین به پاریس بازگشت. وی بلافاصله بعد از بازگشت به کشورش آزمایش‌های پزشکی را گذراند و سپس خانه‌نشینی را آغاز کرد.
او برای کمیتۀ حمایت خود شرح داده است که در اوین “فقط چند کتاب که گهگاه به آن دسترسی داشتم و رفاقت با چند نفر از زندانیان به من امکان داد این دوران را که هر روزش با روزهای قبل و بعد یکسان بود، تحمل کنم”.
او می‌گوید که در طول مدت بازداشت فقط سه بار با فریبا عادلخواه – شریک زندگی‌اش – ملاقات کرده که هر بار تحت نظر بازجویان بوده و فقط چند دقیقه طول کشیده است. او می‌افزاید که خبر اعتصاب غذای عادلخواه را بعد از پایان یافتنش دریافت کرده است.
فریبا عادلخواه که تابعیت ایرانی-فرانسوی دارد و همچنان زندانی است، به مدت ۴٩ روز اعتصاب غذا کرده بود.
رولان مارشال در مورد محاکمۀ خود و عادلخواه می‌گوید: “در ماه مارس (اسفند ٩٨)، من را به دادگاه بردند، اما من در اتوموبیل ماندم، در حالی که فریبا را مقابل قاضی برده بودند. من را به سلول زندان بازگرداندند و هیچوقت محاکمه نشدم”.
رولان مارشال از همه کسانی که برای آزادی او تلاش کردند و “همچنان برای آزادی فریبا عادلخواه فعال هستند”، تشکر کرد. آقای مارشال همچنین وضعیت بد دانشگاهیانی را یادآوری کرد که چه در ایران و چه در سایر کشورهای منطقۀ خلیج فارس با بدرفتاری و فشار مواجهند.
مارشال افزود که از وجود تلاش‌ها و اقدامات برای آزادی‌اش کاملاً بی‌اطلاع بوده و این موضوع را بعد از آزادی دریافته است. او می‌گوید: “چند بار با وکیلم و با کنسول فرانسه ملاقات داشتم، اما آنها نمی‌توانستند آزادانه صحبت کنند”.
رادیو فرانسه
