“دموکراسی،حقوق بشر و زنان” ابزار موثری است که مجاهدین در اروپا از آن بوفور استفاده می کنند.میدانی حاصلخیز و سرزمینی با محصولات طلایی که می تواند فعالین و کنشگران سیاسی را برای رسیدن به اهداف یاری دهد.گرایش زنان به فعالیت های مدنی و مطرح شدن در زیر مجموعه فمینیسم،بازاری است که در قرن حاضر به ناحق مورد سوءاستفاده سازمان ها و احزاب سیاسی قرار می گیرد.این مجموعه ظاهرا مستقل، از طرف سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری وابسته به آن نیز مورد حمایت قرار گرفته و نمایندگان ویژه ای برای رسیدگی به وضعیت زنان،صلح و حقوق بشر جهانی تعیین گردیده است.هنرپیشه “میا فارو”بازیگر آمریکایی،زن دوم امیر دوبی “هیا بنت حسین”،هنرپیشه معروف “آنجلینا جولی”،هنرپیشه “شارلیز ترون” و دختر سرهنگ قذافی “عایشه قذافی” از سفیران صلح معروف سازمان ملل متحد می باشند.که در زمینه صلح،امورپناهندگان،حقوق بشر و زنان فعالیت های چشمگیری داشته اند.از بین این زنان دختر معمر قذافی که سال ها سفیر صلح بوده هم اکنون در کنار پدر خود به کشتار مردم لیبی اشتغال دارد.
هستند زنان دیگری که در یک گروه سیاسی عضویت داشته ، بر علیه زنان و مردان کشور خود برخاسته و جنایت های فجیعی را مرتکب شده اند.مریم رجوی که هم اکنون در اورسوراواز فرانسه اقامت دارد از ویژگی ممتازی در این زمینه برخوردار است.او همراه با مسعود رجوی سازمانی را هدایت و رهبری میکند که بیش از هزار زن عضو آن هستند.زنانی که در پادگان اشرف یا در اورسوراواز بایگانی شده اند و از هر نوع آزادی اجتماعی به دور هستند.به جرات می توان گفت 95 درصد از زنانی که هم اکنون در پادگان اشرف هستند به مدت 2.5 ساعت طی 25 سال گذشته در شهرها ، پارک ها ، اماکن عمومی و تفریحی عراق به تنهایی قدم نزده اند.70 درصد از آنان مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده اند.در مجموع 10 درصد از زنان سازمان که متاهل بوده اند دارای فرزند می باشند.از سال 1364 به بعد بچه دار شدن در تشکیلات مجاهدین ممنوع بود.اما حاملگی های ناخواسته نیز وجود داشت و در 25 سال گذشته از این مجموع کمتر از یک درصد در عراق یا اروپا بچه دار شده اند و مابقی مربوط به قبل از سال 1364 شمسی می باشد.
این زنان در تشکیلات سازمان مجاهدین حق انتخاب همسر نداشتند.تا سال 1368 شمسی تشکیلات مجاهدین مشخص می کرد که کدام زن با کدام مرد ازدواج کند.از سال 1368 شمسی تا کنون حق ازدواج از زنان و مردان مجاهدین در عراق و سایر نقاط دنیا سلب شده و آنها حق زندگی خانوادگی و زناشویی ندارند.همانهایی هم که متاهل بودند بواسطه “انقلاب ایدئولوژیک” طلاق گرفته و تحت اجبارات “انقلابی” فرزندانشان را به تشکیلات مجاهدین تحویل دادند تا دور از دسترس پدر و مادر از آنها نگهداری شود.
تعداد 200 دختر جوانی که گاها از آن بعنوان صف مقدم تبلیغات در عکس های پادگان اشرف استفاده میکنند،بین سال های 1999 تا 2003 میلادی از اروپا به پادگان اشرف اعزام شده اند.99 درصد آنان همان فرزندان شیرخوار و کودکی بودند که از سال 1368 شمسی بزور از پدران و مادران خود جدا شده و به اروپا ارسال گردیدند.
زنان سازمان مجاهدین همانند دختر و زنی در جامعه جهانی که می بایست از نعمت داشتن زندگی شخصی،عشق و عاطفه برخوردار باشند،نیستند!آنها فقط مریم و مسعود را می شناسند.تشکیلات مجاهدین از آنان دختران و زنانی جنگی و بی عاطفه تولید کرده است.آنها عشق موجود بین دختر و پسر در جامعه جهانی را برسمیت نمی شناسند.آنها با ازدواج و قوانین زناشویی که در تمامی جوامع بشری مرسوم است بیگانه اند.
زنان سازمان مجاهدین حق هیچ نوع انتخابی برای زندگی شخصی خود ندارند.هیچ وسیله شخصی در بین آنان وجود ندارد.وسایل آرایش و استفاده از پوشش آزاد برای آنان ممنوع است.آنها حق تحصیل و استفاده از دانش نوین جامعه بشری را ندارند.توتالیتریزم تشکیلاتی مجاهدین باعث شده است که ارتباطات خانوادگی از هم گسیخته شود.آنان حق هیچگونه تماس تلفنی و نامه نگاری با خانواده پدری یا مادری خود در ایران یا سایر نقاط دنیا را ندارند.این شرایط مختص تحولات پس از سقوط صدام حسین در عراق نیست.این مناسبات از سال 1364 به اینطرف برقرار بوده و از زنان بعنوان ابزاری برای جنگ و خونریزی استفاده شده است.
حال با چنین شرایط ضد انسانی که در بین زنان سازمان مجاهدین حاکم است، آنها در خارج از عراق و بطور خاص در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می زنند.گروه ها و تشکل های بسیار زیادی بنام زنان ایجاد کرده و در گروه های حقوق بشری فعالیت میکنند.بنام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار میکنند.اما دریغ از آنکه خود ذره ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند!
سوم مارس 2011
جواد فیروزمند
