گروهی که از 27 سال پیش در جنگ ضد ایرانی به ستون پنجم صدام حسین تبدیل گردید،اکنون 9 سال پس از سرنگونی و مرگ دیکتاتور عراق،در بیابان های خالص و کمپ لیبرتی گرفتار آینده ای تاریک و نافرجام است.
بنا به گزارش خبرگزاری ها روز یکشنبه 16 سپتامبر 2012 برابر با 26 شهریور 1391، تعداد 680 تن از آخرین بازماندگان گروه رجوی پادگان اشرف را ترک گفته و به کمپ لیبرتی نقل مکان کردند.تا در انتظار کمک سازمان های بین المللی برای یافتن محلی در خارج از عراق باشند.محلی نامعلوم که به گونه ای با سرنوشت مبهم آنان گره خورده و جز سرگردانی و فروپاشی مطلق چیز دیگری به ارمغان نخواهد آورد.
از 9 سال پیش تا کنون بسیاری از گروه های سیاسی ایرانی به خروج داوطلبانه گروه رجوی از عراق فراخوان دادند،اما رجوی نپذیرفت.
از 9 سال پیش تا کنون بسیاری از خانواده ها ی ایرانی با تحمل رنج و مشقات فراوان برای دیدار با فرزندانشان در برابر پادگان اشرف جمع شدند تا شاید رجوی اجازه دیدار دهد،اما رجوی آنان را سگ های زنجیری و مزدوران رژیم خوانده و اجازه دیدار نداد.
از 9 سال پیش تا کنون مابه ازاء چاره جویی برای بحران پادگان اشرف،رجوی سیاست ماندگاری به هر بها را تبلیغ نموده و همین عامل منجر به درگیری با نیروهای عراقی و به کشتن دادن شمار قابل توجهی از ساکنان اشرف گردید.
از 9 سال پیش تا کنون پیگیری سیاست موازی با آمریکا یعنی آویختن به دامان پنتاگون در عراق و جستجو برای جایگزین صدام حسین راه بجایی نبرد.این مسئله نه تنها کمکی به درماندگی آنان نکرد بلکه در صحنه های بین المللی بعنوان گروهی مزدور و همکار موساد برای ترور دانشمندان ایرانی تبدیل نمود.جلسه های پر هزینه و رشوه های کلان به مقامات جنگ طلب و بازنشسته آمریکایی علاوه بر رسوایی های فراوان دردی را دوا ننموده و چهره آنان را بعنوان حامیان تجاوزنظامی به ایران منفورتر از پیش نمود.
رهبری مجاهدین از 9 سال پیش تا کنون بجای یافتن راه حل عقلانی برای ساکنان اشرف،به حمایت از بازماندگان حزب بعث و گسترش تروریزم و خشونت در عراق پرداخت.تا از راه درافتادن با دولت جای پایی برای ماندگاری در پادگان اشرف بیابد،اما این استراتژی نیز شکست خورد و با فرار طارق هاشمی و اتهامات وارد بر او و دیگر بازماندگان حزب بعث تمامی این سرمایه گذاری ها نابود شد.
حال پس از خالی نمودن پادگان اشرف سئوالات بی پاسخ زیادی رو در روی گروه ضد ایرانی رجوی است.سئوالاتی که جرات پاسخگویی به آن در سطح رهبری وجود نداشته و برای عدم پاسخگویی ،موجب غیبت و فرار رجوی از انظار عمومی گردیده است.
اکنون با بهترین خیالپردازی ها برای ساکنان کمپ لیبرتی حتی در آینده ای نزدیک به جوار خیابان شانزه لیزه پاریس منتقل گردند و با نوشیدن قهوه ای برای “مبارزه” و “سرنگونی” به چانه زنی مشغول شوند باید گفت؛اگر عملیات موسوم به “فروغ جاویدان” در سال 1367 شمسی کمر رجوی را شکست،از دست دادن پادگان اشرف و جابجایی به کمپ لیبرتی و در نهایت اخراج آنان از عراق،بیماری مزمن تشکیلات او را تا اورسوراواز گسترش داده و تنه او را از سر قطع خواهد نمود.همان سرنوشتی که اکنون رجوی به بهانه خروج از لیست تروریستی سر از پا نشناخته و ملتمسانه به سوی آن گام بر می دارد!
17 سپتامبر 2012
امیر حسین پناهی
