در جمهوری اسلامی پاکستان و در کشوری که ۹۷ درصد جمعیت آن مسلمان می باشند، تولید و مصرف الکل به سرعت در حال افزایش است.
در دیگ‌های مسی خانه آبجوسازی ملی پاکستان سالانه ۱۰ میلیون لیتر آبجو تولید می‌شود. این کارخانه با شعار تبلیغاتی “ماری با کاری” (Murree with a Curry!) یکی از پردرآمدترین کارخانه‌های این کشور است.
صدها تن ویسکی و جین در زیرزمین‌های مجهز به دستگاه‌های تهویه هوا به دور از آفتاب سوزان نگهداری می‌شوند.
فروش الکل در کشور مسلمان و چاینوش پاکستان به سرعت در حال گسترش است. و این در مورد همه نوشابه‌های الکلی صادق است، چه برای آبجویی که در ساختمان آجری کارخانه ماری، روبروی ستاد ارتش قدرتمند پاکستان در راولپندی تولید شده یا برای شرابی که مخفیانه در تاریکی اتاق خواب خانه‌ای جا افتاده.
برای کسانی که به اندازه کافی با جمهوری اسلامی پاکستان آشنا نیستند شاید این امر که الکل در کشوری که ۹۷ درصد جمعیت آن مسلمانند به شکل صنعتی و در مورد شرکت ماری به طور خاص، به شکل علنی تولید می‌شود، تعجب‌آور باشد.
گرچه نوشیدن الکل بر مسلمانان پاکستانی نیز حرام است، باده‌نوشان پاکستانی از حق مصرف الکل اقلیت‌های اغلب مسیحی و هندوی این کشور استفاده می‌کنند. با وجود این که تنها ۳ میلیون نفر از جمعیت پاکستان می‌توانند قانونی باده بنوشند، سه کارخانه آبجوسازی این کشور می‌بایست بی‌وقفه برای رفع آتش مشتاقان به شراب در این کشور کار کنند.
کارخانه آبجوسازی ماری در سال‌های دهه ۱۸۶۰ میلادی توسط بریتانیایی‌ها در پاکستان راه‌اندازی شد. ساختمان این کارخانه پیش از این یک بار از سوی معترضان مسلمان به آتش کشیده و سپس در دوره “پاکسازی اسلامی” در دهه ۷۰ میلادی برای مدتی تعطیل شد. این کارخانه اکنون توسط خانواده‌ای از پارسیان پاکستان اداره می‌شود.
آبجوسازی ماری اکنون با رشد سالیانه ۱۵ تا ۲۰ درصد به عنوان یکی از موفق‌ترین کارخانه‌های پاکستان، کشوری مسلمان که روزانه با خشونت‌های مذهبی روبروست، به سرعت در حال پیشرفت است.
صبیح‌الرحمان، یکی از مدیران این کارخانه می‌گوید: «کارخانه ما یک نهاد قانونی و یکی از بزرگ‌ترین مالیات‌پردازان پاکستان است. به همین جهت خطری ما را تهدید نمی‌کند.»
هر قوطی آبجوی ماری به قیمت ۳ دلار در بازار رسمی پاکستان به فروش می‌رسد. با توجه به این که درآمد متوسط در پاکستان حدود ۱۳۰ دلار است در واقع اغلب خریداران محصولات این شرکت مسلمانان مرفه این کشورند که آماده شکستن قانون‌اند.
طاهر احمد، درمانگر اعتیاد با ابراز نگرانی از رشد اعتیاد به الکل در کشورش می‌گوید: «زندگی طبقه متوسط همچنان پیوند تنگاتنگی با مذهب دارد. اما وضع مالی مسلمانان طبقه مرفه جامعه روز به روز بهتر می‌شود. در بسیاری از این خانواده‌ها پذیرایی از مهمان با نوشیدنی‌های الکلی تبدیل به یک امر عادی شده است.»
با این حال تولید داخلی پاسخگوی تقاضای جمعیت باده‌نوش پاکستان نیست. یک کارمند گمرک که خواسته هویتش افشا نشود در مصاحبه با آژانس خبری فرانسه گفت: «بیشتر کالاهای قاچاق با کشتی‌های باربری و از راه دوبی وارد پاکستان می‌شود.»
قاچاقچیان می‌توانند با پرداخت پول به مقامات کانتینرهای کالاهای قاچاق را از مرز بگذرانند. برخی از دیپلمات‌ها هم بخشی از سهمیه قانونی خود را به دلال‌های بازار سیاه می‌فروشند. برخی از دلال‌ها می‌گویند، سفارت یکی از کشورهای آسیایی در اسلام‌آباد برای مدتی یک فروشگاه شراب باز کرده بود.
شراب خانگی یا بازار سیاه؟
قیمت‌ها در بازار سیاه چند برابر است. برای مثال یک شیشه جین کارخانه ماری به دو برابر قیمت بازار رسمی (۲۰ دلار) به فروش می‌رود. این در حالی است که فروشندگان بازار سیاه در بیشتر موارد محتویات این شیشه‌ها را رقیق می‌کنند.
اما بسیاری هم به دلیل کیفیت متغیر محصولات موجود در بازار سیاه به سراغ ساخت “شراب خانگی” رفته‌اند. حسن، یک شهروند پاکستانی برای این کار ده‌ها لیتر آب انگور می‌خرد و برای ساخت شراب خانگی آن را با شکر و مخمر مخلوط می‌کند. او می‌گوید: «فرایند بسیار ساده‌ای است. تنها موردی که اهمیت زیادی دارد رعایت بهداشت است. درست کردن و نوشیدن شرابی که خود آدم درست کرده با دوستان، سرگرمی لذت‌بخشی است.»
مجازات این سرگرمی هم البته در پاکستان۸۰ ضربه شلاق است. اما این مجازات هرگز اجرا نشده است.
بازار پردرآمد نوشیدنی های الکلی در جمهوری اسلامی پاکستان
