گزارش اشپیگل: یک فرقه سیاسی از آلبانی علیه تهران مبارزه می کند
زندانیان شورش
به طور انحصاری برای مشترکین
اعضای دولت ترامپ از یک فرقه سیاسی حمایت می کنند که می خواهد رژیم را در تهران سرنگون کند. بیش از 2000 نفر از آنان در یک اردوگاه واقع در آلبانی زندگی می کنند – جداشدگان از شکنجه و ترور درمانی می گویند.
توسط لوئیزا هومریش Luisa Hommerich
در یکی از جاده های شمال غرب آلبانی، مردان و زنان عجیب و غریبی در حال آماده شدن برای سرنگونی رژیم ایران از یک اردوگاه هستند. گروه کوچکی که آنجا را ترک کرده می گویند؛ آنها سه بار در هفته، بریدن گلو با چاقو، شکستن دست، درآوردن چشم ها و پاره کردن دهان را تمرین می کنند.
اردوگاه مورد نظر به اندازه ۵۰ زمین فوتبال است با حصارهای بلندی که دور تا دور آن را احاطه نموده که در ۳۵ دقیقه ای تیرانا است. کسانیکه در آنجا هستند انگار در یک کپسول زمانی زندگی می کنند. بیش از ۲۰۰۰ نفر از ساکنان هیچگونه تلفن همراهی ندارند، هیچ ساعت و تقویمی در آنجا وجود ندارد؛ اما نمایندگان سازمان که در اردوگاه هستند این موارد را انکار می کنند.
مصطفی محمدی، مردی ۶۲ ساله با پیشانی بزرگ و چشمهای عمیق، می گوید: دختر من آنجا است. نام او سمیه است، او یک زن بالغ ۳۸ ساله است. پدرش می گوید او در این اردوگاه ماه ها است که بر خلاف اراده اش زندگی می کند.
وی به اشپیگل گفت: «من به سیاست کاری ندارم فقط می‌خواهم دخترم را ببینم.» اما آنچه از فیلم‌ها و شواهد مشخص است این است که محمدی سال‌ها از هواداران این سازمان بوده است. دو خبرنگار آلبانیایی هم با سمیه گفت‌وگو کردند. وی گفت که پدرش جاسوس دولت ایران است و او می‌خواهد در کمپ بماند.
آمریکا تا سال ۲۰۱۲ نام این سازمان را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده بود. اما در سال‌های اخیرا این سازمان حامی دولت ترامپ شده، چراکه دو طرف خواهان سرنگونی حکومت ایران هستند. این گروه به حدی در این زمینه مصر است که امیدوار است آمریکا در برنامه‌های خود علیه ایران موفق باشد.
چنین موضوعی در کنفرانس اخیر در ورشو مشهود است. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل که هم‌پیمان ترامپ است از جنگ علیه ایران سخن گفت و «رودی جولیانی» وکیل ترامپ هم در سخنرانی در تجمع مجاهدین، از تغییر رژیم در ایران حمایت کرد. حدود ۳۰ سال اعضای این سازمان در خاک عراق به سر می‌بردند. در سال ۲۰۱۳ عده زیادی از آنها به آلبانی آمدند و از اواخر سال ۲۰۱۷ بخش اعظمی از آنها در کمپی در تیرانا مستقر شده‌اند.
پس از اینکه این افراد از عراق به آلبانی منتقل شدند، عده‌‌ای از این گروه جدا شدند. این افراد از شکنجه، تشکیل جلساتی که در آنها افراد مجبور می‌شوند افکار جنسی خود را اعتراف کنند و … سخن می‌گویند. اینها تحت رهبری «مسعود رجوی» صورت گرفته است که از سال ۲۰۰۳ هیچکس او را ندیده و مشخص نیست که آیا زنده است یا خیر.
سازمان مجاهدین با بازوی نظامی خود موسوم به شورای ملی مقاومت در اروپا و آمریکا فعال است. مریم رجوی، همسر مسعود رجوی در طول این سال‌ها موضع سختی علیه ایران گرفته است. وی بین آلبانی و پاریس در تردد است و در واشنگتن هم دفتر دارد. این سازمان حتی در آلمان هم فعال است و در برلین دفتر دارد. مریم رجوی با لابی‌های گسترده در سال‌های اخیر هم‌پیمانان زیادی جذب کرده است. الیانو چائو وزیر حمل و نقل آمریکا، جان بولتون مشاور امنیت ملی ترامپ و جولیانی و دولت ترامپ این گروه را به عنوان آلترناتیوی برای تغییر حکومت ایران می‌بیند.
هم پیمانان ترامپ در کجا به سر می‌برند؟
دو مجسمه شیر در ورودی کمپ قرار داده شده است و وقتی کسی در برابر ورودی توقف می‌کند، نگهبانان افراد را دور می‌کنند.
تلاش خبرنگاران اشپیگل برای بر قراری ارتباط با دفاتر این سازمان در تیرانا، پاریس و برلین به نتیجه نرسیده است. یکی از وکلای این سازمان هم درباره موضوع سمیه محمدی اطلاعاتی در اختیار قرار نمی‌دهد و فقط در قالب یک ایمیل به بیانیه سازمان اشاره می‌کند که در آن آمده است که اگر این سازمان در ایران قدرت را به دست بگیرد، همه چیز بهتر خواهد شد.» اما حتی افرادی که در کمپ به سر می‌برند هم این ادعاها را قبول ندارند. اشپیگل با ۱۵ نفر از افرادی که این گروهک را ترک کرده‌اند صحبت کرده است.
غلامرضا شاکری ۵۰ ساله یکی از آنان است که ۲۷ سال با این سازمان زندگی کرده است و می‌گوید: «از خارج به نظر می‌آید که این سازمان لیبرال است، اما از داخل مشخص می‌شود که عملکرد آن برمبنای دروغ، تقلب و ترس است.
وی زمانی که ۲۰ ساله بود به عراق گریخت و با این سازمان آشنا شد. شاکری می‌گوید که اعضای سازمان از آزادی و دموکراسی برای وی گفتند و به او اطمینان داده‌اند که برایش ویزای اروپا تهیه می‌کنند. شاکری گفت: «آنها به ما دروغ گفتند تا ما را فرمانبردار خود کنند. ما تحت نظارت بودیم و ما را وادار کردند که ارتباط خود را با خانواده‌مان قطع کنیم.» این سازمان مدعی است که ارتباط اعضای خانواده، با عضو یک نهاد نظامی ممنوع است.
این عضو جدا شده از مجاهدین خلق می‌گوید که همواره از مقامات می‌پرسیده که چه زمانی می‌تواند سازمان را ترک کند. اواسط دهه ۹۰ میلادی افرادی که می‌خواستند سازمان را ترک کنند و یا پرسش‌های چالشی می‌پرسیدند، شکنجه شدند. شاکری می‌گوید که به جاسوسی متهم شده بود. وی محلی را روی دست خود نشان داده و گفت که آنها روی دستش سیگار خاموش کردند و به سینه‌اش ضربه زدند تا خون جاری شد و به مدت یک هفته در شرایطی بود که پاهایش سیاه شدند و هنوز هم جای آسیب روی پاهایش وجود دارد.
در نهایت هم مسعود رجوی همه افراد شکنجه دیده را فراخواند و به آنها گفت که اگر در این مورد حرفی بزنند به نیروهای امنیتی عراقی تحویل داده خواهند شد و چنین اقدامی به معنای شکنجه و مرگ بود. با این حال سازمان مدعی است که نه در دهه ۹۰ میلادی و نه قبل و بعد از آن افراد شکنجه نشده‌اند.
شاکری سال‌ها با این گروه به سر برده تا اینکه سرانجام در سپتامبر ۲۰۱۶ می‌گذارند که وی برود. او در تیرانا می‌ماند و از کمک‌های آژانس پناهندگان سازمان ملل استفاده می‌کند. با این حال، چون شاکری مدارک شناسایی نداشت، نمی‌توانست آزادانه به هر کجا که می‌خواهد برود.
وی گفت که پس از جدایی از این سازمان، آنها بیش از ۶ ماه، هر ماه حدود ۳۵۰ یورو به عنوان حق‌السکوت به وی پرداخت می‌کردند. شاکری گفت: «سازمان به ما گفته بود که ما جاسوس هستیم و به همین دلیل هیچکس ما را باور ندارد. اما من برای کسی کار نمی‌کنم.» پیشتر «صدام حسین» دیکتاتور عراق به آنها پول می‌داد و اکنون هم مشخص است که مورد حمایت مالی قرار می‌گیرند.
سازمان مجاهدین خلق در مورد منبع هزینه‌های خود برای اشپیگل نوشته است که هزینه‌های کمپ را حامیان داخلی و خارجی تامین می‌کنند. با این حال کارشناسان مسایل امنیتی این گمانه‌زنی را مطرح کرده‌اند که عربستان سعودی، آمریکا و اسرائیل هم این گروه را مورد حمایت مالی قرار می‌دهند، اما این سازمان تاکید دارد که حتی یک یورو هم از هیچ دولتی دریافت نکرده است.
در طول سال‌های گذشته تندروها در آمریکا از جمله دونالد رامسفلد وزیر دفاع پیشین آمریکا و دیک چنی معاون رئیس‌جمهور پیشین خواسته‌اند که از این سازمان به عنوان سلاحی علیه ایران استفاده کنند. در سال ۲۰۰۲ هم با همدستی مجاهدین خلق، سازمان اطلاعات اسرائیل از غنی‌سازی اورانیوم در ایران مطلع شد.
از سال ۲۰۰۷ شماری از نیروهای این سازمان در مرکز فرماندهی در صحرای «نوادا» در آمریکا آموزش دیده‌اند. این در شرایطی بود که این گروه هنوز در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا قرار داشت. امروزه دولت ترامپ از آنها می‌خواهد که موضع سختی علیه ایران داشته باشند، این چیزی است که دست‌کم سران مجاهدین ادعا می‌کنند و حتی زمانی که ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد هم جشن گرفتند. فهرست حامیان سازمان مجاهدین خلق به حدی طولانی است که پیش از این هرگز تا این حد مفصل نبوده است. این فهرست از سناتورها و نظامیان آمریکایی گرفته تا ترکی الفیصل رئیس سرویس اطلاعات پیشین عربستان را شامل می‌شود. در پارلمان اروپا هم به این گروه نام سازمان صلح برای ایران آزاد داده شده است. در پارلمان آلمان هم گروهی در همین ارتباط با نام «کمیته همبستگی آلمان برای ایران آزاد» وجود دارد و نمایندگان حزب دموکرات مسیحی، به همراه ریتا زوسموس رئیس پیشین پارلمان از کمپ آلبانی دیدار کرده‌اند.
افرادی که از این سازمان آزاد شده‌اند می‌گویند که هر هشت نفر در یک اتاق هستند و حدود ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه صبح هم باید از خواب بیدار شوند و در کنار آموزش‌هایی که در زمینه مسایل رزمی می‌بینند به ساخت‌و‌ساز در کمپ می‌پردازند. استیگر ویتر از کارشناسان امور رایانه می‌گوید: «گفته می‌شود که آنها با حساب‌های جعلی در توییتر و فیسبوک مشغول پروپاگاندا برای سازمان هستند. اعضا همچنین از پیام‌رسان تلگرام برای جذب ایرانی‌های بیشتر و کشاندن آنها به آلبانی استفاده می‌کنند.
وزارت کشور آلبانی به این پرسش که چرا دولت آلبانی این افراد را در خاک خود پذیرفته، پاسخی نداده است. جواب این سوال را در مدارک دولت آمریکا می‌توان پیدا کرد. پس از سقوط صدام، عراق دیگر برای این سازمان امن نبود و هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا به همراه سازمان ملل متحد تلاش کردند تا جایی برای آنها بیابند و سرانجام آلبانی با پذیرش این افراد موافقت کرد. در مقابل آمریکا و کمیساریای آوارگان سازمان ملل موافقت کردند که ۲۰ میلیون دلار برای توسعه به آلبانی کمک کنند. تا اینکه سازمان مجاهدین به مرور زمین‌های بیشتری را خرید و سرانجام یک کمپ ساخت.
