خبر میتینگ گروه رجوی در فرانسه با حضور مقامات امریکایی در ایران خشم نیروهای مستقل، ملی و آزادیخواه در ایران را برانگیخته و اینکه گروهی، آنهم با کارنامه‌ای ملکوک، رسما به عنوان پیاده نظام یک قدرت خارجی سودای تصاحب قدرت را داشته باشد توهین به خود تلقی می‌کنند. به عنوان یک فعال حقوق بشر نیز دعوت رهبر این گروه به شورش را که به معنای دامن زدن به خشونت و بهم ریختگی و سوریه‌ای شدن ایران است جنایتی علیه حقوق بشر می‌دانم.
ما از حکومت کنونی هم که خسته شویم به بدترین گزینه موجود پناه نمی‌بریم. گروهی که فقط در محدوده پایگاه اشرف در عراق، حکومتی کوچک تشکیل داده بود و از ۳۰۰۰هزار نفر در یک پادگان ۵۰۰نفر زندانی داشت. سازمان دیده بان حقوق بشر به عنوان یک نهاد معتبر و بین المللی حقوق بشری در تحقیقی میدانی گزارشی تکان دهنده را درباره پایگاه اشرف منتشر کرد که افزون بر شکنجه، زندان، سرکوب جنسی، و نقض آزادی بیان و کرامت انسانی، باور کردنی نبود در این عصر چنین حکومت فرقه‌ای مخوفی وجود دارد که شبیه کره شمالی فقط رادیو و تلویزیون مجاهد، آزاد بوده و هر رسانه دیگری ممنوع بود و هر روز صبحگاه با شعار ایران_ رجوی و سرود پرستش او باید روز را آغاز می‌کردند و حالا انها می‌خواهند همان مدل را سراسری کنند؟ انها و امریکایی گویی شعور و رشد مردم ایران را که از این سبک‌ها و مدل‌ها عبور کرده‌اند باور نداشته و با ترویج این فرقه به شخصیت و شعور ایرانیان توهین می‌کنند.
برای اینکه از نام سازمان مجاهدین حنیف و شریف سو استفاده نشود می‌گویم گروه رجوی. این گروه یکبار درسال۶۰ با ورود به فاز مسلحانه و ترور، فرصت قدرت گرفتن جریان خشونت طلب درون سیستم را فراهم و ۳۰سال ما را گرفتار چرخه خشونت کرد و توسعه ایران را عقب انداخت و پس از پیوستن به ارتش صدام حالا با بودجه عربستان سعودی و همپالگی شدن با اسراییل و ترامپ و شعار فدایی طلبی در میتینگ اجاره‌ای پاریس می‌خواهد جریان تغییر را به نابودی بکشند.
شگفت این است که این گروه هنوز رسما ترورهای مقامات امریکایی و درباری در زمان پهلوی و ترورهای پس از انقلاب را محکوم نکرده و به ارتش صدام پیوسته ولی امریکایی هایی که با حمله نظامی صدام را سرنگون کردند با متحد صدام ائتلاف می‌کنند. واقعا چگونه می‌توان ادعای حقوق بشر علیه ایران را در تیم واپسگرای ترامپ باور کرد. من به عنوان کسی که افتخار دریافت چند جایزه حقوق بشری بین المللی و داخلی (از دست ناراضیان) را دارم، اعلام می کنم که هرجا حقوق زندانیان با هر دیدگاهی (حتی اگر منسوب به این گروه بوده) پایمال شده در حد توان خود دفاع کرده‌ام و به صفت فردی برخی از آنان را افراد شریفی می‌دانم که با ذوب شدن در این گروه حیف شده‌اند اما این گروه را فرقه‌ای ماهیتا ضد حقوق بشری می‌دانم چنانکه دفاع ما از حقوق سایر مجرمان به معنای دفاع از جرم‌شان نیست.
همگان بدانند فرقه رجوی بخاطر کارنامه‌اش در ایران هیچ پایگاه اجتماعی ندارد و نخواهد داشت و فقط بر موج رسانه‌ای سوار می‌شود و با مهارتی که در جوسازی و شستشوی مغزی دارد و اغوا می‌کند شاید ساده دلانی را بفریبد اما جامعه ایران از یک سوراخ چندبار گزیده نخواهد شد.
البته آن عوامل امنیتی و رسانه‌های حکومتی که هربار برای تسهیل سرکوب نارضایتی‌ها از جمله اعتراضات میلیونی اصلاح طلبانه سال۸۸ ان را به این گروه نسبت دادند و این گروه را بزرگ نمایی کردند و فرقه رجوی هم به استناد همین ادعاهای دروغ خودش را نزد خارجی‌ها بزرگ جلوه داد و خبرفروشی کرد حالا باید کِشته‌هایش را بدرود. این دو دشمن همدیگر‌اند ولی گویی چون دو تیغه یک قیچی برای قطع جریان اصلاح و تغییرات مسالمت جویانه به حرکت در آمده‌اند.
