مجلس ایران در جلسه یکشنبه ۲۹ مرداد، به شانزده وزیر پیشنهادی رئیس جمهوری ایران رای اعتماد داد.
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران ۱۷ وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کرده بود که از میان آنها حبیب‌الله بیطرف، وزیر پیشنهادی نیرو، رای اعتماد نگرفت. آقای روحانی هنوز وزیر علوم پیشنهادی خود را به مجلس معرفی نکرده است. با این حساب، فعلا دو وزارت نیرو و علوم، با سرپرست اداره می‌شود.
در این گزارش کارنامه وزیران دولت دوم حسن روحانی که رای اعتماد گرفته‌اند مرور شده است. برای دسترسی سریع‌تر می‌توانید در فهرست زیر روی نام وزیر مورد نظرتان کلیک کنید. نام وزارت‌خانه‌ها بر اساس حروف الفبا فهرست شده است.
وزارت آموزش و پرورش، محمد بطحایی
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، محمد جواد آذری جهرمی
وزارت اطلاعات، محمود علوی
وزارت امور اقتصادی و دارایی، مسعود کرباسیان
وزارت امور خارجه، محمد جواد ظریف
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، حسن قاضی‌زاده هاشمی
وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، علی ربیعی
وزارت جهاد کشاورزی، محمود حجتی
وزارت دادگستری، علیرضا آوایی
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، امیر حاتمی
وزارت راه و شهرسازی، عباس آخوندی
وزارت صنعت، معدن و تجارت، محمد شریعتمداری
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، هنوز معرفی نشده است
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عباس صالحی
وزارت کشور، عبدالرضا رحمانی فضلی
وزارت نفت، بیژن نامدار زنگنه
وزارت نیرو، حبیب‌الله بیطرف (رای اعتماد نگرفت)
وزارت ورزش و جوانان، مسعود سلطانی‌فر
وزیر آموزش و پرورش؛ محمد بطحایی
متولد ۱۳۴۲، تهران (۵۴ ساله)
پیشینه: دبیر دبیرستان٬ مسئول آموزش در سرپرستی مدارس خارج کشور٬ معاون دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش٬ قائم مقام وزیرآموزش و پرورش٬ سرپرست وزارت آموزش و پرورش
او فارغ التحصیل دانشگاه تربیت معلم است و از سال ۱۳۶۲ وارد وزارت آموزش و پرورش شد. آقای بطحایی در زمانی که علی اصغر فانی، مدیرکل آموزش متوسطه این وزارتخانه بود، از کارشناسان این معاونت بود.
طولانی‌ترین مسئولیتی که داشته است معاونت دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش بوده که از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۲ ادامه داشت.
علی اصغر فانی که در سال ۱۳۹۲ عهده دار وزارت آموزش و پرورش شد، آقای بطحایی را به عنوان قائم مقام خود و مدیرکل دفتر وزارتی معرفی کرد.
پیش از آن در زمان سرپرستی آقای فانی بر این وزارتخانه در فاصله شهریور تا آبان همان سال، آقای بطحایی مشاور امور برنامه‌ریزی و هماهنگی این وزارتخانه بود.
او چند ماه پیش سرپرست معاونت توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش و بعد عهده دار این معاونت شد.
در مهرماه پارسال علی اصغر فانی که در آستانه استیضاح بود٬ استعفا کرد و حسن روحانی محمد بطحایی را به سرپرستی این وزارتخانه گمارد.
با این حال آقای روحانی ترجیح داد، فخرالدین احمدی آشتیانی را به جای او به مجلس معرفی کند.
اما ظاهرا انتقادات علیه آقای آشتیانی در خصوص فعالیت‌های بازرگانی خود و دخترش دلیلی شد که عمر وازرت او پس از ۹ ماه و با پایان کار دولت یازدهم خاتمه یابد و این بار آقای بطحایی از ابتدای دولت عهده‌دار این وزارتخانه شود.
در جلسه رای اعتماد به وزیران٬ با آنکه دو نماینده به عنوان مخالف صحبت کردند٬ اما عملا مخالفت‌ها مستقیما متوجه او نبود و جوهر کلام هر دو این بود که وضع آموزش و پرورش آنقدر بغرنج است که عملا کاری از عهده آقای بطحایی بر نمی‌آید.
وزیر وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات؛ محمد جواد آذری جهرمی
متولد ۱۳۶۰ – جهرم (۳۶ ساله)
پیشینه: معاون وزیر ارتباطات و رئیس شرکت ارتباطات زیرساخت، مسئولیت در وزارت اطلاعات
محمدجواد آذری جهرمی، به دلیل سابقه کار در وزارت اطلاعات خبرسازترین وزیر پیشنهادی حسن روحانی بود. او در دولت اول حسن روحانی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت بود.
آقای جهرمی، در سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ یعنی دوره اول ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد و وزارت غلامحسین محسنی اژهای در وزارت اطلاعات کار کرده بود.
او جوانترین وزیر کابینه و اولین وزیر جمهوری اسلامی ایران است که پس از انقلاب بهمن ۵۷ به دنیا آمده است.
سابقه حضور آقای جهرمی در وزارت اطلاعات ایران و مسئولیت او که مرتبط با تجهیزات شنود اعلام شده، در روزهای منتهی به رای‌گیری در مجلس محل بحث و انتقاداتی بود. او خود گفته که در زمینه زیرساختهای تجهیزات شنود سابقه‌دار است.
آقای آذری جهرمی در مصاحبه‌ای گفته است که از سال ۸۴ تا سال ۸۸، به عنوان کارشناس فنی در وزارت اطلاعات کار می‌کرده و در سال ۸۸ مدیر کل امنیت سیستم‌های ارتباطی در سازمان تنظیم مقررات در این وزارتخانه بوده است.
او در پاسخ به اتهامات علیه خود به تصویب قانون “شنود” در مجلس ایران اشاره کرده و گفته بود بر این اساس تشکیلات شنود باید در ادارات کل تمامی دادگستری‌ها تشکیل شود.
او که به بازجویی از متهمان اعتراضات سال ۱۳۸۸ هم متهم شده بود، این اتهام را رد کرد و گفت که هیچگاه شغل او “بازجویی یا مشاوره فنی آن یا تفتیش منازل نبوده است”.
در جریان بررسی وزیران پیشنهادی در مجلس، محمدعلی پورمختار یکی از مخالفان وزارت آقای آذری جهرمی به سابقه اطلاعاتی او صراحتا اشاره کرد و گفت “آقای جهرمی به دلیل سابقه کمی که دارد، بله قربان‌گو خواهد بود و استقلال رأی نخواهد داشت”. این نماینده به همکاران خود هشدار داد که با موافقت با وزیر شدن آقای آذری جهرمی “وزارت ارتباطات را به وزارت اطلاعات دوم تبدیل نکنید”.
محمدجواد آذری جهرمی در نطق دفاعیه‌اش گفت که با افتخار اعلام میکند که “بعد از چهار سال فعالیت و توسعه زیرساختهای شبکه ملی اطلاعات در حوادث مهم ما یک ثانیه قطعی در شبکهها نداریم و فرهنگ حاکم در جامعه عوض شده، روزی ارتباط تهدید امنیتی بود اما امروز برقرار نبودن اطلاعات تهدید امنیتی است.”
او تاکید کرد که “دکترین ما در عرصه فضای مجازی یک دکترین بیشتر نیست و آن دکترین مقام معظم رهبری است”.
وزیر اطلاعات؛ محمود علوی
تولد ۱۳۳۳- لامرد (۶۳ ساله)
پیشنیه: وزیر اطلاعات در دولت یازدهم، نماینده مجلس، نماینده مجلس خبرگان، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش
دارای تحصیلات حوزوی و فارغ التحصیل فقه و مبانی حقوق اسلامی از دانشگاه فردوسی مشهد.
آقای علوی در دوه های اول، دوم، چهارم و پنجم نماینده مجلس بود و از سال ۱۳۸۸ از استان تهران در مجلس خبرگان رهبری عضویت دارد. او بین سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۸رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش (معادل نماینده ولی فقیه) بود.
آقای علوی با آنکه سابقه چهار دوره نمایندگی مجلس را داشت برای نامزدی در انتخابات مجلس نهم از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شد.
زمانی که در سال ۱۳۹۲ برای وزارت اطلاعات معرفی شد، مخالفان وزارت او در مجلس از جمله حمید رسایی، نماینده تهران او را فاقد سابقه کار در حوزه اطلاعاتی-امنیتی و صلاحیت وزارت اطلاعات می‌دانستند.
با این حال آقای علوی با رای بالا (۲۲۸ رای موافق، ۳۸ رای مخالف، ۱۸ رای ممتنع) به عنوان هفتمین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی انتخاب شد.
او در طول چهار سال گذشته منتقدان زیادی داشته و حتی بسیاری از این گفتند که در دوره او از “اقتدار وزارت اطلاعات کاسته شده” و همین عاملی بوده که به گفته منتقدانش دست نهادهای موازی اطلاعاتی بازتر شود.
آقای علوی در دوره اول وزارت خود، بارها بر سر مسائل گوناگون از جمله بازداشت مدیران تلگرامی و همچنین موضوع مدیران دو تابعیتی با قوه قضاییه اختلاف پیدا کرد و گفت که مقامات قضایی در امور وزارت اطلاعات دخالت می‌کنند.
در نخستین سال وزارت او علی یونسی، دستیار ویژه حسن روحانی که خود زمانی وزیر اطلاعات بود گفت که آقای علوی بر این وزارت “تسلط کامل” ندارد.
در جلسه رای اعتماد برای دولت دوازدهم بار دیگر “ضعف وزارت اطلاعات زیر نظر او در مقابل نهادهای موازی امنیتی” مطرح شد.
علی مطهری٬ نایب رئیس مجلس که به عنوان مخالف او صحبت کرد گفت: “ما به وزیری نیاز داریم که بتواند جلوی برخی دخالت‌های سازمان‌ها و نهادهای موازی با وزارت اطلاعات را بگیرد.”
به گفته او آقای علوی در چهار سال گذشته “مرد این میدان” نبود.
آقای علوی در دفاع از خود پاسخ داد: “به اختیاراتی که از سوی رهبری واگذار می‌شود تمکین کرده و احترام می‌گذاریم و برای کاهش اختیارات‌مان از این مسیر، کوچکترین واکنشی نشان نمی‌دهیم. اگر رهبری تمام اختیارات ما را به نهاد دیگری واگذار کند دست ادب به سینه می‌زنیم.”
وزیر امور اقتصادی و دارایی؛ مسعود کرباسیان
متولد ۱۳۳۵ – (۶۱ ساله)
پیشینه: معاون وزیر اقتصاد، رئیس کل گمرک ایران، معاونت و مشاور در شهرداری تهران، معاون بازرگانی وزارت نفت
مسعود کرباسیان دکترای مدیریت و برنامه ریزی دارد. او به عنوان یکی از مدیران غیر سیاسی جمهوری اسلامی شناخته می‌شود و فهرست بلندی از مسئولیت‌های اجرایی در سوابقش دارد. در دولت اول حسن روحانی ،او معاون وزارت اقتصاد و مدیرکل گمرک ایران بود. آقای کرباسیان در کمیته بررسی عضویت ایران در سازمان تجار جهانی مسئولیت داشته است. او به عنوان چهرهای طرفدار اقتصاد باز البته در چارچوب تفکرات جمهوری اسلامی شناخته می‌شود.
ریاست او بر گمرک، انتقادهایی در پی داشت. چند نماینده مجلس خواستار عزل او شده بودند. دلیلش هم اتهام فساد در گمرک در رابطه با قاچاق کالا بود. آقای کرباسیان در چهار سال اخیر بارها از عملکرد دولت قبل در گمرک انتفاد کرده و حتی بعضی اقدامات دولت محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری سابق در گمرک را غیر قانونی خوانده است. از جمله اولیوت بندی واردات کالاها که در زمان بحران ارزی معرفی شد.
مسعود کرباسیان جایگزین علی طیب‌نیا، وزیر اقتصاد دولت اول حسن روحانی می‌شود. آقای طیب‌نیا که استاد اقتصاد دانشگاه تهران است، چهرهای شناخته شده در اقتصاد ایران بود. اما مسعود کرباسین، بیشتر در صنعت و تجارت سابقه دارد که یکی از محورهای مخالفان او در مجلس بود. آقای کرباسیان برنامه‌هایی برای دوران وزارتش اعلام کرده که مخالفانش آن را شعاری خوانده‌اند. شفاف سازی فعالیت‌های اقتصادی و جذب سرمایه دو محور برنامه‌های اوست.
وزیر امور خارجه؛ محمد جواد ظریف
متولد ۱۳۳۸- تهران (۵۸ ساله)
پیشینه: وزیر امور خارجه در دولت یازدهم٬ سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد٬ معاون وزارت امور خارجه٬ معاون بین‌الملل دانشگاه آزاد
فارغ التحصیل روابط بین‌الملل از دانشگاه‌های سن فرانسیسکو و دنور.
کارش را در وزارت امور خارجه با فعالیت در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل آغاز کرد و هنگامی که کمال خرازی نماینده دائم ایران در سازمان ملل بود، سفیر و یکی از معاونان او بود.
او همچنین سابقه معاونت وزارت امورخارجه را در زمان وزارت علی اکبر ولایتی و کمال خرازی دارد.
آقای ظریف در دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی، پس از هادی نژادحسینیان، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل شد و تا دو سال پس از روی کار آمدن محمود احمدی نژاد این سمت را در اختیار داشت.
او زمانی که حسن روحانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت سرپرست تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای بود به مدت دو سال نیز عضو این تیم بود.
در سال ۱۳۹۲ که آقای روحانی به ریاست جمهوری رسید می‌دانست پرونده هسته‌ای ایران مهمترین چالش او در دولت یازدهم خواهد بود.
یکی از نخستین اقدامات حسن روحانی پس از تحویل گرفتن دولت در سال ۱۳۹۲ انتقال پرونده هسته‌ای ایران از شورای عالی امنیت به وزارت خارجه و سپردن آن به وزیر امور خارجه بود که سطح مذاکرات را به وزیران خارجه ارتقا داد.
او کسی را برای وزارت امور خارجه معرفی کرد که هم سابقه حضور در تیم مذاکره هسته‌ای را داشت و هم دیپلمات شناخته شده‌ای در سطح بین‌المللی بود. سابقه همکاری حسن روحانی و آقای ظریف به مذاکرات پایان جنگ ایران و عراق در دهه ۱۳۶۰ باز می‌گشت.
نام محمد جواد ظریف با توافق هسته‌ای ایران با گروه ۱+۵ گره خورده است.
یکی از نمایندگان مخالف او در جلسه رای اعتماد برای وزیران پیشنهادی دولت دوازدهم، هنگام سخنرانی سهوا او را “آقای برجام” نامید که چندان بیراه هم نگفته بود.
آقای ظریف نخستین وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی است که با همتای آمریکایی خود (جان کری) مذاکره کرد. این دو در کشورهای مختلف ساعت‌ها و روزها دو نفره و یا در قالب نشست‌های چند جانبه دیدار کردند.
هر عمل او در سفرهای خارجی زیر ذره‌بین اصولگرایان مخالف برجام که نام “دلواپسان” را بر خود گذاشته بودند٬ قرار می‌گرفت؛ از دیدار اتفاقی و دست دادنش با باراک اوباما در بیرون از سالن اجلاس عمومی سازمان ملل گرفته تا قدم زدن با جان کری در حاشیه مذاکرات هسته‌ای ایران.
او بیش از هر وزیر دیگری در دولت یازدهم برای پاسخگویی در مجلس ایران حاضر شده است.
محمد جواد ظریف از نخستین سیاستمداران ایرانی بود که در شبکه های اجتماعی مانند توییتر و فیس بوک فعال شد. بسیاری از تازه‌ترین رخدادهای مذاکرات هسته‌ای را از طریق شبکه‌های اجتماعی عمومی کرد.
از همین طریق بارها به گفته‌های مقامات کشورهایی چون امارات و اسراییل در شبکه‌های اجتماعی پاسخ داده است.
انتصاب نخستین سخنگوی زن وزارت امور خارجه و نخستین سفیر زن جمهوری اسلامی ایران (هر دو مرضیه افخم) در زمان وزارت او در دولت یازدهم رخ داد.
وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی؛ حسن قاضی‌زاده هاشمی
متولد ۱۳۳۸- فریمان (۵۸ ساله)
پیشینه: وزیر بهداشت در دولت یازدهم٬ جراح چشم٬ مشاور وزیر بهداشت٬ رئیس دانشکده پزشکی و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران٬ عضو شورای مرکزی جهاد سازندگی کشور
در دولت اول حسن روحانی با آنکه سابقه زیادی در مدیریت کلان وزارت بهداشت نداشت٬ اما با رای مثبت قاطعی (۲۶۰ رای) به عنوان سیزدهمین وزیر بهداشت جمهوری اسلامی انتخاب شد.
او نیز مانند تعدادی دیگر از وزیران دولت حسن روحانی٬ سابقه عضویت در سپاه پاسداران را دارد.
در سال های نخستین جنگ ایران و عراق از مسئولان جهاد سازندگی بود و سپس فرماندهی مهندسی رزمی قرارگاه‌های نجف، خاتم الانبیاء و ستاد کربلا را بر عهده داشت و در چند عملیات نیز فرماندهی مهندسی رزمی بود.
در سال ۱۳۶۵ از دانشگاه علوم پزشکی مشهد فارغ التحصیل شد و سه سال بعد٬ از همان دانشگاه تخصص چشم پزشکی گرفت. او از مشاوران محمد فرهادی٬ وزیر بهداشت دولت اول محمد خاتمی بود.
آقای هاشمی علاوه بر تدریس در دانشگاه علوم پزشکی تهران در بیمارستان چشم پزشکی فارابی و مرکز چشم پزشکی نور طبابت و جراحی چشم میکند.
یکی از برادران او از مجروحان شیمیایی در جریان جنگ ایران و عراق بود که چند سال پس از پایان جنگ به دلیل بیماری‌های ناشی از سلاح‌های شیمیایی درگذشت.
بردار بزرگتر او نیز در دوره‌های دوم و سوم نماینده مجلس بود٬ اما صلاحیتش برای انتخابات دوره دهم مجلس تایید نشد.
دو پسرعموی نیز از نمایندگان اصولگرای منتقد دولت در مجلس کنونی هستند.
طرح تحول نظام سلامت از مهمترین اقدامات او در دولت یازدهم بود که هدف آن حفاظت مالی از شهروندان در برابر هزینه‌های درمانی بوده است.
میر حسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، رهبران معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ که در حصر به سر می‌برند توسط او جراحی چشم شده‌اند.
او سال گذشته گفت که حسن روحانی از او خواسته پیگیر و مراقب وضعیت سلامت این سه نفر باشد و او خود را در این باره “موظف” می‌داند.
همزمان با جلسات رای اعتماد به وزیران دولت یازدهم٬ مهدی کروبی دست به اعتصاب غذای خشک زد. یکی از خواسته‌های او خروج ماموران امنیتی از محل حصر او بود.
آقای هاشمی همراه با معاون امنیتی وزارت اطلاعات در خانه او حاضر شد و گفت ماموران از خانه خارج شدند.
او گفت که از سوی آقای روحانی مامور بوده که به محل حصر آقای کروبی برود.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ علی ربیعی
متولد ۱۳۳۴ – تهران (۶۲ ساله)
پیشینه: وزیر رفاه در دولت یازدهم٬ عضو سپاه پاسداران٬ معاون وزارت اطلاعات٬ رئیس دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی٬ مشاور رئیس جمهور
او از دانشگاه های تهران (مدیریت دولتی) و علامه طباطبایی (مدیریت فرهنگی) لیسانس و فوق لیسانس و سپس در رشته مدیریت استراتژیک دکترا گرفته و در دانشگاه های تهران و پیام نور تدریس کرده است.
علی ربیعی پیش از انقلاب به عنوان تکنسین در کارخانه کار می‌کرد و فعالیت‌های کارگری خود را از آن زمان آغاز کرد. پس از انقلاب ایران عضو شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی و عضو کمیسیون تدوین قانون کار شد.
او از اعضای شورای مرکزی خانه کارگر است و در نیمه دوم دهه ۱۳۷۰ صاحب امتیاز و مدیر مسئول روزنامه کار و کارگر بود.
او که دارای مسئولیت‌های اطلاعاتی در سپاه پاسداران بود٬ پس از تاسیس وزارت اطلاعات به آنجا منتقل شد و در سال ۱۳۶۶معاون پارلمانی و حقوقی محمد ری شهری و سپس علی فلاحیان شد.
پس از خروج از وزارت اطلاعات در سال ۱۳۷۴ مشاور مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام شد.
با روی کار آمدن محمد خاتمی، آقای ربیعی مشاور اجتماعی او شد. آقای ربیعی در طول هشت سال دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی این مقام را در اختیار داشت و پس از وقوع قتل‌های زنجیره‌ای از سوی رئیس جمهوری عضو کمیته رسیدگی به پرونده قتل‌های زنجیره‌ای شد.
همچنین از سال ۱۳۷۹ تا پایان ریاست جمهوری محمد خاتمی دبیر ستاد مبارزه با فساد و ارتقاء سلامت نظام اداری در دولت بود.
در بخشی از سال‌هایی که حسن روحانی دبیری شورای عالی امنیت ملی را بر عهده داشت، علی ربیعی رئیس دبیرخانه این شورا و به مدت ۱۰ سال مسئول اجرایی شورای عالی امنیت ملی بود.
با توجه به ابعاد گسترده حوزه کاری وزارت متبوع او، به ویژه در خصوص صندوق‌های بازنشستگی٬ سندیکاهای صنفی و بیمه٬ کار بسیاری از وزارت‌خانه‌ها و نهادهای دیگر دولتی با این وزارتخانه گره می‌‌خورد که در چهار سال گذشته بارها آقای ربیعی را مقابل نهادهای دیگر قرار داده است.
به دلیل پرمشغله بودن و حوزه گسترده وظایف این وزارتخانه، تفکیک آن به دو وزارت مستقل “کار و امور اجتماعی” و “رفاه و تامین اجتماعی” در دولت یازدهم مطرح شد که نهایتا مورد تایید دولت قرار نگرفت.
این وزارتخانه در سال ۱۳۹۰ با ادغام سه وزارتخانه ” کار و امور اجتماعی”٬ “رفاه و تامین اجتماعی”و ” تعاون” تشکیل شد.
از مهمترین اختلافات میان دو وزیر بین او و حسن قاضی زاده هاشمی٬ وزیر بهداشت بر سر بیمه‌های تامین اجتماعی بوده که گفته می‌شد به همین دلیل قرار بوده حتی آقای قاضی‌زاده وزارت را در دولت دوازدهم قبول نکند.
بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران که در سال ۱۳۸۸ به دستور سعید مرتضوی تعطیل شد٬ از وعده‌های انتخاباتی حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ بود.
با این حال در چهار سال دولت اول او، این انجمن احیا نشد که به گفته بسیاری از روزنامه‌نگاران علی ربیعی به عنوان وزیر کار مانع اصلی بازگشایی آن بوده است.
اما آقای ربیعی در آستانه جلسه رای اعتماد به وزیران پیشنهادی حسن روحانی برای دولت دوازدهم گفت که با وجود تلاش او٬ دادستان کل کشور اجازه بازگشایی این انجمن را نمی‌دهد.
وزیر جهاد کشاورزی؛ محمود حجتی
متولد ۱۳۳۴ – نجف آباد (۶۲ ساله)
پیشینه: وزارت جهاد کشاورزی ، وزارت راه و ترابری، مدیر اجرایی سد کرخه، استاندار سیستان و بلوچستان
او فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران از دانشگاه صنعتی اصفهان است. بعد از فراغت از تحصیل وارد جهاد سازندگی شد و بعد از آن به عنوان استاندار سیستان و بلوچستان به فعالیت پرداخت.
پیش از آنکه در دولت اول محمد خاتمی به وزارت راه و ترابری برسد٬ مدیر اجرایی سد کرخه بود.
در سال ۱۳۷۹ که وزارت جهاد سازندگی با وزارت کشاورزی ادغام شد به عنوان نخستین وزیر جهاد کشاورزی انتخاب شد و در چهار سال دولت دوم محمد خاتمی نیز وزیر این وزارتخانه بود.
آقای حجتی که به اصلاح طلبان نزدیک است٬ از اعضای شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی از تشکل‌های اصلی اصلاح طلبان بوده است.
گمان می‌رفت که او به دلیل عضویت در این حزب که حامی میرحسین موسوی بود و بسیاری از از سران آن پس از انتخابات بازداشت شدند٬ یکی از آن دسته از وزیران پیشنهادی حسن روحانی در دولت یازدهم باشد که به دلیل آنچه همراهی با معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ خوانده شد٬ رای نیاورد.
با این حال محمد سلیمانی، نماینده اصولگرای مجلس نهم و وزیر ارتباطات در دولت اول محمود احمدی نژاد گفت: “چون وزیر پیشنهادی جهاد کشاورزی در فتنه نقش نداشت، مجلس هم در این باره از وی سوال نکرد.”
به گفته آقای سلیمانی مجلس حتی از اینکه او مقلد چه کسی است سوال نکرد. اشاره این نماینده سابق مجلس به نزدیکی آقای حجتی به آیت‌الله منتظری است که در سالهای پس از حصر او مرتب با او دیدار می‌کرد.
احمد بخشایش٬ نماینده مجلس نهم در جلسه رای اعتماد به وزیران دولت نخست حسن روحانی٬ کابینه او را به یک “شرکت سهامی عام” تشبیه کرد که به گفته او هر یک از افراد در کابینه او سهمی گرفته‌اند که آقای حجتی هم سهم عبدالله نوری (وزیر پیشین کشور) بوده است.
محمود حجتی بزرگترین دستاورد خود در زمان وزارت جهاد کشاورزی در دولت محمد خاتمی را خودکفایی ایران در تولید گندم می‌داند. هر چند در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد ایران دوباره به یکی از بزرگترین واردکننده‌های گندم در جهان تبدیل شد.
او دوباره در سال ۱۳۹۲ وزیر جهاد کشاورزی شد و بار دیگر خودکفایی در گندم و همچنین جلوگیری از واردات چند محصول کشاورزی از جمله برنج را در اولویت برنامه‌های خود قرار داد.
با این حال مخالفان آقای حجتی می‌گویند تلاش برای خودکفایی در تولید گندم به قیمت از دست رفتن منابع عظیم آب‌های سطحی و زیرزمینی و همچنین تغییر الگوی تولید محصولات کشاورزی در ایران تمام شد.
یکی از منتقدان جدی سیاست‌های او در آن دوره و همچنین دولت یازدهم٬ عیسی کلانتری وزیر کشاورزی پیش از او در دولت اول محمد خاتمی و دولت‌های اکبر هاشمی رفسنجانی است.
حالا آقای کلانتری که در دولت دوازدهم رئیس سازمان محیط زیست است٬ عملا بخشی از برنامه‌هایش با سیاست‌های وزیر کشاورزی تداخل پیدا میکند.
وزیر دادگستری؛ علیرضا آوایی
متولد ۱۳۳۵ ٬ دزفول (۶۱ ساله)
پیشینه: دادستان عمومی و انقلاب، رئیس کل دادگستری٬ قاضی دیوان عالی کشور و معاون وزیر کشور
دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته حقوق خصوصی دانشـگاه تهران است و با زبان‌های انگلیسی،عربی و همچنین فقه اسلامی آشناست.
او برادر احمد آوایی نماینده سابق دزفول در مجلس شورای اسلامی و معاون پارلمانی سابق وزارت صنایع است.
آقای آوایی قرار است جانشین مصطفی پورمحمدی شود که در چهارسال گذشته، وزیر دادگستری بود.
اطلاعات چندانی از سوابق آقای آوایی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در دست نیست اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از سال ۱۳۵۷ به استخدام دادگستری درآمد.
آقای آوایی با ۳۹ سال سابقه خدمت دارای پایه ۱۱ قضایی است و سمت‌های مختلف مدیریتی را پس از انقلاب اسلامی ایران عهده‌دار بوده است.
او طی سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷دادستان عمومی و انقلاب دزفول و اهوازبوده است.
او سپس از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۹۳ ریاست کل دادگستری استان‌های لرستان، مرکزی، اصفهان و تهران را بر عهده گرفت.
آقای آوایی همچنین قاضی دیوان عالی کشور و معاون وزیر کشور و رئیس سازمان ثبت احوال ایران هم بوده است.
او از سال ۱۳۹۵ تا کنون رئیس دفتر بازرسی ویژه رئیس جمهور بوده.
بر اساس قوانین ایران وزیر پیشنهادی دادگستری به پیشنهاد رئیس قوه قضائیه به رئیس جمهور معرفی می شود و بنابراین دور از انتظار نیست که به جهت‌گیری‌های درون قوه قضائیه نزدیک باشد. با این همه از آقای آوایی به عنوان فردی یاد می‌شود که نسبت به همکاران قبلی و بعدی‌اش، روابط بهتری با شهروندان و مراجعان داشته است.
اتحادیه اروپا در سال ۱۳۹۰ علیرضا آوایی را همراه ۲۸ مقام دیگر به دلیل نقشی که به گفته اتحادیه اروپا “در نقض گسترده و شدید حقوق شهروندان ایرانی” داشته در فهرست تحریم‌هایش قرار داد.
بر اساس این تحریم‌ها آقای آوایی از ورود به کشورهای این اتحادیه محروم است و دارایی‌های احتمالی‌اش در حوزه اتحادیه اروپا توقیف خواهد شد.
گروه مدافع حقوق بشر “عدالت برای ایران” انتخاب آقای آوایی به عنوان وزیر داگستری را مورد انتقاد قرار داده و او را به دست داشتن در کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ متهم کرده است.
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح؛ امیر حاتمی
متولد ۱۳۴۵- زنجان (۵۱ ساله)
پیشینه: جانشین حسین دهقان، وزیر دفاع دولت یازدهم، فرمانده یگان‌های ارتش در مناطق عملیاتی شمال غرب و غرب کشور، معاون اطلاعات فرماندهی کل ارتش، معاونت نیروی انسانی ستاد کل نیروهای مسلح، معاون ارکان و امور مشترک نیروهای مسلح، شرکت در جنگ به عنوان بسیجی در جنگ ایران و عراق، حضور در عملیات موسوم به “مرصاد” علیه نیروهای سازمان مجاهدین خلق
پس از سالها وزارت دفاع به یک امیر ارتش سپرده شد. تا پیش از این و از آغاز رهبری آیت‌الله علی خامنه‌ای در سال ۱۳۶۸ بجز اکبر ترکان که غیرنظامی بود، همه وزیران دفاع٬ فرماندهان ارشد سپاه در دوران جنگ بودند. (علی شمخانی، وزیر دفاع محمد خاتمی در سال ۱۳۶۸ از سپاه به ارتش منتقل شد و درجه ارتشی گرفت)
وزارت دفاع از جمله وزارتخانه‌هایی است که در انتخاب وزیر پیشنهادی آن نظر رهبر نیز در نظر گرفته می‌شود.
با توجه به اینکه فرمانده کل قوا، وزیر پیشنهادی را تایید میکند، عموما وزیر دفاع برای گرفتن رای اعتماد از مجلس مشکل کمتری نسبت به وزیران دیگر دارد و معمولا با رای قاطعی وارد هیئت وزیران می‌شود.
امیر حاتمی نیز از این قاعده مستثنا نبود و در جلسه رای اعتماد هیچ نماینده‌ای برای سخنرانی به عنوان مخالف ثبت نام نکرد.
تاکنون هیچ کدام از وزیران دفاع پیشنهادی در جمهوری اسلامی رای عدم اعتماد نگرفته‌اند و هیچ وزیر دفاعی استیضاح و یا برکنار نشده است.
سرتیپ امیر حاتمی، ۵۱ ساله که از جوانترین امرای ارشد ارتش محسوب می‌شود٬ در چهار سال گذشته جانشین حسین دهقان، وزیر دفاع دولت یازدهم بود.
او در سالهای پایانی جنگ ایران و عراق به عنوان بسیجی٬ داوطلبانه به جبهه رفت و همچنین در عملیات مرصاد در مقابله با نیروهای سازمان مجاهدین خلق حضور داشت.
پس از جنگ وارد دانشکده افسری (دانشگاه امام علی) شد و در رشته مدیریت علوم دفاعی فارغ التحصیل شد. پس از آن نزدیک به شش سال فرمانده یگان‌های ارتش در مناطق عملیاتی شمال غرب و غرب کشور بود.
آقای حاتمی در سال ۱۳۷۷ یعنی زمانی که فقط ۳۲ سال داشت با دو درجه ترفیع از سوی آیت‌الله خامنه‌ای از سرهنگ دومی به سرتیب دومی ارتقا یافت و به معاونت اطلاعات فرماندهی کل ارتش منصوب شد و این سمت را تا سال ۱۳۸۵ برعهده داشت.
امیر حاتمی پیش از آنکه ۴۰ ساله شود به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در سال ۱۳۸۵ به معاونت نیروی انسانی ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد. پنج سال پیش از این حکم عطاالله صالحی، فرمانده کنونی ارتش به سمت منصوب شده بود که بلافاصله بعد از آن به سمت فرماندهی کل ارتش رسید.
سرتیپ حاتمی سپس در سال ۱۳۹۰ جانشین سرلشکر محمد باقری، معاونت ارکان و امور مشترک نیروهای مسلح شد و در سال ۱۳۹۲ و با آغاز دولت یازدهم جانشین وزیر دفاع شد.
وزیر راه و شهرسازی؛ عباس آخوندی
متولد ۱۳۳۶-نجف (۶۰ ساله)
پیشنیه: وزارت راه و شهرسازی٬ وزارت مسکن٬ معاون وزیر کشور٬ رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی
عباس آخوندی در خانواده‌ای روحانی در نجف به دنیا آمد. پدربزرگش عبدالحسین امینی٬ مرجع تقلید شیعیان و صاحب دایره المعارف اسلامی الغدیر بود.
فارغ التحصیل مهندسی عمران از دانشگاه تهران و اقتصاد از دانشگاه لندن است. در سال ۱۳۶۱ هنگام وزارت کشور علی اکبر ناطق نوری (باجناقش) به معاونت سیاسی وزیر کشور منصوب شد و تا سال ۱۳۶۵ این شغل را در اختیار داشت.
آقای آخوندی در دومین دوره ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ وزیر مسکن بود و پس از آن در دو دوره عضو شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی و مدتی نیز قائم مقام رئیس صدا و سیما بود.
او که در سال ۱۳۸۸ عضو ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی بود، در دیدار با آیت‌الله خامنه‌ای پس از اعلام نتیجه انتخابات به عنوان یکی از نمایندگان آقای موسوی حضور داشت.
معرفی‌اش به مجلس نهم که عمدتا در اختیار نمایندگان مخالف حسن روحانی بود٬ به دلیل آنچه همراهی با معترضان نتیجه انتخابات سال ۱۳۸۸ اعلام شد با اعتراض نمایندگان اصولگرای تندرو از جمله اعضای جبهه پایداری روبه‌رو شد.
با این حال توانست با رایی شکننده سکان وزارت راه و شهرسازی را در دست بگیرد.
کار او با مجلس این جا خاتمه نیافت. او تنها وزیر دولت نخست حسن روحانی بود که دو بار استیضاح شد؛ یک بار در سال آخر مجلس نهم و بار دیگر در سال نخست مجلس دهم. اما توانست هر دو بار پیروز از مجلس خارج شود.
مانند تمام وزیران راه پیش از او که به مجلس فراخوانده شدند٬ دلایل استیضاحش تصادفات جاده‌ای و سوانح هوایی بود.
عقد قرارداد خرید هواپیماهای مسافربری از شرکت‌های ایرباس و بوئینگ و ورود هواپیمای جدید ایرباس به ناوگان هواپیمایی جمهوری اسلامی پس از نزدیک به چهل سال در سال آخر وزارت او در دولت یازدهم رخ داد.
وزیر صنعت، معدن و تجارت؛ محمد شریعتمداری
متولد ۱۳۳۹- تهران
پیشنیه: معاون اجرایی رئیس جمهور در دولت یازدهم٬ جانشین معاون نخست وزیر، قائم مقام وزارت بازرگانی، وزیر بازرگانی
او در خانواده ای روحانی در تهران به دنیا آمد. جانشینی معاونت نخست وزیر (محمد علی رجایی) در امور انقلاب از نخستین مناصب او در جمهوری اسلامی بود که در دوره‌های محمدرضا مهدوی کنی و میرحسین موسوی نیز ادامه پیدا کرد و همچنین در کمیته انقلاب اسلامی نیز فعالیت داشته است.
از همراهان محمد محمدی ری شهری در تاسیس وزارت اطلاعات بود و به گفته خودش تا پایان وزارت آقای ری‌شهری در سال ۱۳۶۸ در این وزارتخانه مسئولیت داشت.
همراهی‌اش با آقای ری شهری در تاسیس جمعیت دفاع از ارزش‌های اسلامی و عضویت در شورای مرکزی این گروه ادامه پیدا کرد.
محمد شریعتمداری در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۷۶ نیز از آقای ری شهری حمایت می‌کرد، اما پس از انتخابات از سوی محمد خاتمی به عنوان وزیر بازرگانی به مجلس معرفی شد و این سمت را تا پایان ریاست جمهوری آقای خاتمی در سال ۱۳۸۴ در اختیار داشت.
آقای شریعتمداری پیش از آن در دولت اول اکبر هاشمی رفسنجانی قائم مقامی وزارت بازرگانی و همچنین معاونت نظارت و حسابرسی دفتر رهبری را برعهده داشت.
او همچنین عضو هیئت امنای “ستاد اجرایی فرمان امام” و هیئت امنای “آستان مقدس حضرت عبدالعظیم” بوده است.
محمد شریعتمداری برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ ثبت نام کرد، اما پس از ثبت نام گفت که به نفع آقای هاشمی رفسنجانی کناره گیری میکند.
او در ۱۶ مهر ۱۳۹۲ از سوی حسن روحانی به معاونت اجرایی ریاست جمهوری منصوب شد.
در پی رای عدم اعتماد مجلس به رضا صالحی امیری، گزینه حسن روحانی برای وزارت ورزش و جوانان، محمد شریعتمداری به عنوان سرپرست این وزارتخانه تا تعیین وزیر آن منصوب شد.
هنگام کارزار تبلیغاتی انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶ از معاونت اجرایی استعفا کرد تا بتواند ریاست ستاد آقای روحانی را برعهده بگیرد و بلافاصله پس از پیروزی آقای روحانی بار دیگر به معاونت اجرایی رئیس جمهور منصوب شد.
آقای شریعتمداری برادر همسر سرلشکر عطاءالله صالحی فرمانده کل ارتش ایران است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ عباس صالحی
متولد ۱۳۴۳- مشهد (۵۳ ساله)
پیشینه: عضو هیئت مدیره دفتر تبلیغات اسلامی، سرپرست وزارت ارشاد
عباس صالحی (صالح شریعتی) از دانش آموختگان حوزه‌های علمیه مشهد و قم در مهر ۱۳۹۲ با حکم علی جنتی معاون فرهنگی وزارت ارشاد شد.
آقای صالحی از سال ۱۳۷۶ در سه دوره عضو هیئت مدیره دفتر تبلیغات اسلامی داشته و سپس عضو هیات امنای آن بوده است.
علی جنتی در روزهای اول وزارتش گفته بود که درصدد است شخصی روحانی را برای منصب معاون فرهنگی خود انتخاب کند.
آقای صالحی هرچند تحصیلات دینی دارد، اما بدون لباس روحانیت در عموم ظاهر می‌شود.
او همچنین در مشهد و قم سابقه تدریس دروس حوزوی را دارد.
در پی استعفای علی جنتی در مهرماه پارسال٬ آقای صالحی سرپرست وزارت ارشاد شد.
با اینکه به نظر می‌رسید که خود به عنوان وزیر پیشنهادی پس از آقای جنتی معرفی شود٬ آقای روحانی رضا صالحی امیری را انتخاب کرد.
بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر در ایران معاونت فرهنگی را موفق‌ترین زیر مجموعه وزارت ارشاد دوره آقای جنتی می‌دانند.
با این حال نداشتن سابقه کافی مدیریت در حوزه‌های دیگر هنر از جمله ضعف‌های او برای مدیریت وزارت ارشاد شمرده شده است.
در برنامه‌ای که به مجلس ارائه کرده به جزییاتی در حوزه‌های تخصصی به خصوص موسیقی و سینما نپرداخته است.
بلاتکلیفی موضوع برگزاری کنسرت‌ها در شهرهای مختلف و همچنین توقیف فیلم‌های سینمایی دو چالش اصلی پیش‌روی او خواهند بود که از دولت پیشین برایش به ارث مانده است.
وزیر کشور؛ عبدالرضا رحمانی فضلی
متولد ۱۳۳۸- شیروان (۵۸ ساله)
پیشینه: وزیر کشور دولت یازدهم٬ رئیس دیوان محاسبات کشور، نماینده مجلس، معاون سیاسی صدا و سیما و قائم مقام شورای عالی امنیت ملی.
عبدالرضا رحمانی فضلی از نزدیکان علی لاریجانی محسوب می‌شود و در زمان ریاست او بر سازمان صدا و سیما و دبیری شورای عالی امنیت٬ از معاونان آقای لاریجانی بود.
گفته می‌شود که او از سوی بخشی از اصولگرایان مجلس به رهبری علی لاریجانی در فهرست آقای روحانی در دولت اول او قرار گرفت که در دولت دوم نیز تکرار شد.
علی مطهری٬ نایب رئیس مجلس که از مدافعان دولت حسن روحانی است و پیوند خانوادگی با علی لاریجانی دارد٬ حضور آقای رحمانی فضلی در کابینه را “نتیجه بده بستان” آقای روحانی در معرفی وزیر کشور به مجلس خوانده است.
نماینده دیگری کابینه نخست حسن روحانی را به “شرکت سهامی عام” تشبیه کرد که به گفته او سهم آقای لاریجانی در آن وزارت آقای رحمانی فضلی بوده است.
عبدالرضا رحمانی فضلی در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی نماینده شیروان در مجلس بود.
آقای رحمانی فضلی در صدا و سیما در زمان ریاست علی لاریجانی سابقه معاونت استان‌ها و امور مجلس و معاونت سیاسی را دارد و در دوره‌ای نیز قائم مقام این سازمان بود.
او از سال ۱۳۸۷ تا تصدی وزارت کشور در دولت یازدهم، رئیس دیوان محاسبات کشور بود.
ریاست دوره نهم ستاد انتخابات ریاست جمهوری، در سازمان صدا و سیما، معاونت امور بین‌الملل و توسعه اقتصادی استان‌ها و ریاست شورای اطلاع رسانی وزارت کشور از دیگر سوابق اجرایی او بوده است.
معرفی مجدد او برای تصدی وزارت کشور واکنش‌های فراوانی در شبکه‌های اجتماعی داشت و بسیاری از هواداران حسن روحانی از او با عنوان “وزیر ناهمسو” نام بردند که به گفته آنها خواسته رای دهندگان را برآورده نمی‌کند.
از جمله انتقاداتی که از او شد٬ نحوه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶ بود که به عقیده منتقدان تعرفه رای کافی در اختیار شعبه‌های اخذ رای قرار نداده بود و نهایتا بسیاری از کسانی که ساعت‌ها در صف‌های رای‌گیری ایستاده بودند٬ نتوانستند رای خود را به صندوق‌ها بیاندازند.
آقای روحانی پس از انتخابات گفت که اگر همه می‌توانستند رای دهند٬ شاید آرای او تا ۳ میلیون افزایش می‌یافت.
هرچند آقای رحمانی فضلی گفته است که نهایتا حدود یک میلیون نفر نتواستند رای بدهند که اگر موافقت رهبر ایران برای بازماندن شعبه‌های رای‌گیری پس از نیمه شب هم به دست می‌آمد٬ آن عده نیز می‌توانستند رای دهند.
به گفته او برای جلوگیری از ابطال کل آرای شعبه‌ها از سوی شورای نگهبان٬ ساعت ۱۲ شب به رای‌گیری پایان داده است.
او همچنین از مخالفان اصلی پخش زنده مناظرات انتخابی بود که می‌گفت پخش زنده این مناظرات می‌تواند کدورت‌هایی ایجاد کند که به راحتی زدودنی نیست.
انتخاب استانداران و فرمانداران نیز که از دیگر انتقادات نسبت به عملکرد او در دولت یازدهم بود که به گفته منتقدان در برخی موارد وزیر کشور در انتصابات خود جناحی و سیاسی عمل کرده است. پاسخ وزیر کشور در قبال این انتقاد این بوده که وزارت کشور برای انتخاب استانداران اختیار کامل ندارد.
اکبر هاشمی رفسنجانی که از حامیان اصلی حسن روحانی بود٬ زمانی یکی از اشکالات دولت آقای روحانی را “استانداران ناهماهنگ با خواست مردم” بر شمرده بود.
با این حال حسن روحانی در دفاع از او در جلسه رای اعتماد به وزیران دولت دوازدهم گفت: “رحمانی فضلی توانست سه انتخابات را با موفقیت برگزار کند و از سوی دیگر ایشان برای هماهنگی با افراد و نهادهای مرتبط با وزارت کشور مثل شورای نگهبان سعه صدر خوبی دارد.”
وزیر نفت؛ یژن نامدار زنگنه
متولد ۱۳۳۱ ٬ کرمانشاه (۶۵ ساله)
پیشینه: وزیر جهاد سازندگی٬ وزیر نیرو و وزیر نفت
فارغ التحصیل دانشکده فنی تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی است. نخستین مسئولیت رسمی‌اش معاونت وزارت ارشاد در سال ۱۳۵۹ بود.
با ۲۶ سال سابقه وزارت٬ رکوددار پرسابقه‌ترین وزیر در تاریخ جمهوری اسلامی را در اختیار دارد.
از سال ۱۳۶۲ به جز دو کابینه محمود احمدی نژاد در تمام دولت‌ها وزیر بوده است.
گماردن سه وزیر سابق در معاونت‌ها و شرکت‌های زیرمجموعه وزارت نفت در دولت محمد خاتمی و همچنین سابقه طولانی بیژن زنگنه در وزارت‌خانه‌های مختلف او را به “شیخ الوزرا” مشهور کرد.
او هنگام انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ از حامیان میرحسین موسوی بود و پس از اعلام نتیجه انتخابات به عنوان نماینده او با آیت الله علی خامنه‌ای دیدار کرد.
آقای زنگنه بین سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۰ برای سه دوره عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام بود٬ اما آیت الله خامنه‌ای، رهبر ایران برای دور ششم عضویت او را تمدید نکرد.
در جریان بررسی صلاحیت او در جلسه رای اعتماد در مجلس ایران، “سوء مدیریت” در قرارداد گازی کرسنت با شرکتی اماراتی و همراهی‌اش با معترضان به نتیجه انتخابات ۱۳۸۸ از دلایل مخالفت برای وزارت او بود.
با این حال آقای زنگنه توانست بار دیگر به وزارت نفت برسد. در دولت یازدهم هم کرسنت باز دلیلی برای حمله منتقدانش بود. بجز آن او از سوی منتقدان دولت متهم می‌شد که در قراردادهای نفتی “پنهانکاری” کرده که به گفته یکی از نمایندگان سابق مجلس از کرسنت هم “بدتر” بوده است.
در پی بازداشت و محاکمه بابک زنجانی٬ بازرگان ایرانی٬ آقای زنگنه گفت که آقای زنجانی حدو سه میلیارد دلار به وزارت نفت بدهکار است. او چندی پیش گفت که دارایی‌های آقای زنجانی آنقدر نیست که بتواند بدهی وزارت نفت را بدهد.
عقد قرارداد بین ایران و کنسرسیومی به ریاست شرکت نفتی توتال فرانسه یکی از مهمترین قراردادهای او در دولت یازدهم بود.
این قرارداد که در نهایت می‌تواند به ارزش حدود پنج میلیارد دلار برسد، به عنوان پر ارزش‌ترین قرارداد انرژی پس از برجام شناخته می‌شود. این قرارداد در روزهای آخر دولت یازدهم به منظور توسعه فاز ۱۱ میدان گازی پارس جنوبی نهایی شد.
وزیر ورزش و جوانان؛ مسعود سلطانی‌فر
متولد ۱۳۳۸- تهران (۵۸ ساله)
پیشینه: وزیر ورزش و جوانان در دولت یازدهم٬ استاندار چند استان٬ قائم مقام سازمان تربیت بندنی٬ عضو شورای شهر تهران
مسعود سلطانی‌فر در حلقه نزدیک به حسن روحانی قرار دارد و از همکاران او در مرکز تحقیقات استراتژیک و عضو هیئت علمی این مرکز بوده است.
آقای سلطانی‌فر از سال ۱۳۶۵ و در دوره نخست وزیری میرحسین موسوی معاون سیاسی استانداری‌ها مختلف (هرمزگان٬ همدان٬ فارس) بود٬ در دوره ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی استاندار استان مرکزی شد و در دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی استاندار زنجان و سپس گیلان بود.
آقای سلطانی‌فر که پس از تشکیل حزب اعتماد ملی به رهبری مهدی کروبی به عضویت این حزب درآمد٬ در جریان انتخابات سال ۱۳۸۸رئیس ستاد اجرایی حزب در حمایت از ٰآقای کروبی و نماینده او در جریان شمارش آرا بوده است.
همین سابقه باعث شد که در سال ۱۳۹۲ که به عنوان نخستین وزیر پیشنهادی ورزش روحانی به مجلس معرفی شد٬ نمایندگان مخالف که عمدتا اصولگرایان نزدیک به جبهه پایداری بودند او را شایسته وزارت ندانند.
سابقه کم او در حوزه مدیرتی ورزش (یک سال و نیم معاونت اداری- مالی سازمان تربیت بدنی) از دیگر دلایل مخالفت با او بود.
با این حال سه سال بعد و پس از استعفای محمود گودرزی از وزارت ورزش٬ بار دیگر حسن روحانی او را برای این وزارتخانه معرفی کرد که این بار با توجه به اینکه ترکیب مجلس تقریبا همسو با دولت روحانی بود٬ توانست رای اعتماد بگیرد.
او در انتخابات شوراهای شهر و روستا در سال ۱۳۹۲ برای حضور در شورای شهر تهران شرکت کرد٬ اما رای کافی نیاورد و از راه یافتن به شورا باز ماند.
اما در شهریور همان سال که یکی از اعضای اصلی شورا خارج شد٬ آقای سلطانی که نفر سی و دوم شده بود٬ وارد شورای شهر تهران شد.
با این حال عضویت او در شورا تا بهمن همان سال بیشتر ادامه نداشت و در پی استعفای محمد علی نجفی، به عنوان معاون رئیس جمهور و رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منصوب شد.
مخالفان دولت٬ آقای روحانی را متهم می‌کردند که با گماردن آقای نجفی که پیش از آن رای اعتماد مجلس را نیاورده بود٬ این سازمان را به “حیاط خلوت” دولت تبدیل کرده است.
با انتصاب آقای سلطانی‌فر به این سمت که او نیز رای اعتماد نگرفته بود٬ حملات علیه او و دولت تشدید شد.
او تا پیش از آغاز وزارتش در دولت یازدهم٬ سه سال رئیس این سازمان بود.
