هفته گذشته مادر سمیه محمدی بهمراه پدرش مصطفی محمدی از کانادا و راهی دور به سمت کشور آلبانی شتافتند به امید اینکه بتوانند تلاش کنند تا دیداری با فرزندشان سمیه محمدی اسیر در فرقه رجوی داشته باشند.
اما فرقه رجوی همچنان بی رحمانه مانع این دیدار شدند و باز هم دست به حمله و هجوم به این مادر و پدر زدند.
افسوس که آنها چطور از خلق صحبت می کنند اما تحمل دیدار یک مادر و پدر با فرزندشان را ندارند.
من ضمن حمایت از این دیدار و حمایت از خانواده محمدی توجه مجامع بین المللی و مسئولان و دست اندرکاران کشور آلبانی را به این موضوع و نمونه واقعی جلب نموده و برای آنها با نامه نگاری خاطر نشان کردم که فرقه رجوی مانع دیداراعضاء با خانواده شان می شود.
حتی زندانی هم زمان ملاقاتی برای خانواده اش دارد اما این فرقه سالیان سال است که با روانگردانی روی مغز اعضاء باعث شده است تا اعضا تصور کنند که خانواده دشمن آنهاست و بر اساس همین تفکر عقب مانده و بنیادگرا به تصاحب روح و روان افراد ادامه می دهد.
ایجاد تنفر نسبت به خانواده و حتی دادن اطلاعات غلط براحتی در این فرقه انجام می شود.
فرقه رجوی با اینکار اعضاء را کامل در تسلط خودش گرفته تا برای اهداف خودش بتواند قربانی کند حضور خانواده و تماس با آنها شگردها فرقه رجوی را افشاء و ضمیر انسانی اعضاء را بیدار می کند و النهایه باعث جدا شدن از فرقه می گردد برای همین فرقه رجوی همه تلاشش را بکار می بندد تا مانع این دیدار بشود.
همت و تلاش این خانواده ستودنی است چرا که گرمای تابستان و همه تهمت ها و ترور شخصیتی که فرقه رجوی انجام می دهد تا این خانواده ها بی خیال فرزندان و بستگان خودشان بشوند که در فرقه هستند.
آنها یک بخش بزرگ در داخل تشکیلات راه اندازی کرده اند و اسم آن را جنگ سیاسی گذاشته اند و برای انبوهی از اعضای نگون بخت صبح تا شب وظیفه کرده اند به این فکر می کنند که چگونه با خانواده ها بجنگند. و در همین رابطه مستمر با نفراتی همچون سمیه در ارتباط هستند و فحش نامه برای آنها تنظیم می کنند تا آنها بخوانند و امضاء کنند و از طرف آنها برای سایتهای همبستگی و ایران افشاگر و غیره بفرستند.
فرقه به این ترتیب و با این تلاش شبانه روزی و گسترده و به قول خودش جنگ با نسبت دادن خانواده ها به دولت ایران برای اعضاء آن را جنگ با دولت ایران تلقین می کند.
در پایان به خانم وآقای محمدی والدین سمیه محمدی در جهت این تلاش خستگی ناپذیرشان دست مریزاد می گویم و امیدوارم که بتوانند بزودی دخترشان را در آغوش بگیرند.
