اکبر گلپایگانی، مشهور به «گلپا» از خوانندگان سرشناس موسیقی ایران شامگاه شنبه ۱۳ آبان در سن ۹۰سالگی درگذشت.
خبرگزاری ایسنا به نقل از موسسه هنرمندان پیشکسوت، دلیل فوت او را «بیماری» اعلام کرد و خبر درگذشت او از سوی برادر او محمدعلی گلپایانی (مشهور به گلریز) نیز تایید شد.
اکبر گلپایگانی متولد تهران بود و اگرچه ابتدا فعالیت هنری‌اش را به عنوان قاری قرآن اغاز کرد اما از سال ۱۳۲۰ به آموختن دستگاههای موسیقی ایرانی را نزد پدرش روی اورد.
اکبر گلپایگانی در سال ۱۳۲۶ اولین تجربه شرکت در یک گروه ارکستر کر را بدست آورد و در سال ۱۳۲۷ به عضویت انجمن موسیقی مدرسه نظام درآمد و از سال ۱۳۲۸ به بعد کم‌کم با اساتید طراز اول موسیقی آشنا شد.
او همچنین نزد اساتید موسیقی همچون ابوالحسن صبا و ادیب خوانساری آموزش دید.
او یکی از خوانندگان برجسته برنامه «گل‌ها» بود که پیش از انقلاب اسلامی ضبط شد. او در سال ۱۳۳۷ شمسی از سوی داود پیرنیا (مبتکر برنامه گل‌ها) برای شرکت در تهیه این اثر ماندگار موسیقی ایران، به رادیو دعوت شده بود.
«ساقی»، «درویش» (می دونستی که خاک فرش منه)، «مست مستم»، «موی سپید»، «مرا بوسه ده»، «چرا عاشق نباشم» و «ای عشق همه بهانه از توست» از آهنگ های معروف اوست.
اکبر گلپایگانی از مهم‌ترین هنرمندانی بود که موسیقی اصیل ایرانی را در قالبی نو ارایه کرد تا هم مقام موسیقی سنتی را خوش بیاید و هم ترانه مدرن محسوب شود.
گلپا همچنین در سال ۱۳۳۵ میلادی به دعوت سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) در کنار نورعلی برومند و علی‌اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی دعوت شد.
پس از آن نیز کنسرت‌هایی را در خارج از کشور از جمله در لندن و هلند و کویت و آمریکا (دهه ۱۳۴۰ شمسی) اجرا کرد.
اگرچه در ابتدای انقلاب ۵۷ از فعالیت او در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ممانعت به عمل آمد، اما اکبر گلپایگانی به اجراهای هنری خود در خارج از کشور ادامه داد.
