تناقضات بیانگر این است که حامیان مجاهدین بواقع از خود اراده ای ندارند و بابت این که بلندگوی مجاهدین باشند بیزنس می کنند.!
خبرهای رسیده حاکی از آن است که آمریکا تلاش های پیگیرانه و جدی را برای انتقال ساکنین لیبرتی به کشور رومانی آغاز کرده است. در برخی رسانه ها به نقل از منابع خبری روسی در این رابطه آمده است:
“صدای روسیه در گزارشی که دیروز منتشر کرد از مذاکرات وزیر خارجه آمریکا با همتای رومانیایی خود در راستای اسکان اعضای سازمان مجاهدین در این کشور خبر داد. همین خبر حاکی از رضایت مندی مقامات عراقی از اقدام آمریکا در این خصوص است.
همچنین خبرهای دیگر حاکی از اعلام رضایت مقامات از انتخاب نماینده از ملل متحد برای انتقال نهایی مجاهدین می کند. در این خصوص کامل امین، سخنگوی وزارت حقوق بشر عراق در گفت‌وگو با رسانه ها اظهار داشته؛ بغداد از تصمیم «بان کی مون» دبیرکل سازمان ملل مبنی بر تعیین «جان هول لوت» به عنوان فرستاده ویژه این سازمان برای کمک و تسریع در اخراج عناصر گروه مجاهدین خلق از این کشور استقبال می‌کند.
در همین رابطه نماینده حقوق بشر عراق تاکید کرده است:
“سازمان جهانی مهاجرت برای انتقال عناصر این گروه به یک کشور سوم یا بازگرداندن آنها به ایران وارد عمل شده است. وی تصریح کرده: ما همیشه بر این موضوع تاکید می‌کنیم که وقتی طرف‌های بین‌المللی، سازمان ملل و اتحادیه اروپا برای عناصر این گروهک دلسوزی می‌کنند، باید راه حلی نیز برای آنها پیدا کنند.”
واقعیتی که کامل امین به آن اشاره می کند مدت ها است از جانب فعالان سیاسی و دلسوزان مدنی روی آن تاکید و به مثابه یک راهکار بنیادی و موثر روی آن بحث می شود. این که چرا در نقطه مقابل این راه حل حامیان مجاهدین به جای تلاش های پیگیرانه جهت تسریع در خارج کردن مجاهدین از عراق و یا تحت فشار گذاشتن دولت های مطبوع خود تنها به بلندگوی مجاهدین تبدیل شده و مدام بیانیه های لجوجانه مجاهدین را که قصدش احیای لیبرتی به قرارگاه اشرف دیگری است طوطی وار تکرار می کنند سوالی است که باید فعالان بی طرف و واقعا حامی حقوق بشر در پیش روی آنها قرار بدهند! این تناقضات بیانگر این واقعیت است که حامیان مجاهدین بواقع از خود اراده ای ندارند، بیانگر این حقیقت است که آنها بابت این که بلندگوی مجاهدین باشند بیزنس می کنند! این رویه سالهاست ادامه دارد؛ از این رو می توان در کنار رهبری مجاهدین که با اصرار در ماندن در عراق عملا مسئول خون ریزی ها و جنایات ها شناخته می شود، حامیان بی اراده و کاسبکاران در پوش حمایت از حقوق بشر را نیز شریک در خون هایی دانست که تاکنون در لیبرتی و قرارگاه اشرف ریخته شده است.
واقعیت این است که اگر این حامیان به واقع درد حقوق بشر و نگران جان اعضای سازمان هستند حداقل تا اینجا می توانستند با تلاش های فردی و گروهی شمار زیادی از آنها را از عراق خارج و به کشورهای خود منتقل کنند. اگر واقعا بپذیریم که حامیان و پارلمانترهای طرفدار مجاهدین این اندازه غیر موثر و ناکارآمد و تزئینی هستند که تاکنون نتوانسته حتی یک نفر از ساکنان لیبرتی را به نقطه امن منتقل کنند، در این صورت باید از آنها پرسید انتشار این همه بیانیه و برگزاری این همه نشست و تهدید و ابراز و نگرانی چه مشکلی از مجاهدین حل کرده است. مگر این که به مصداق یک ضرب المثلی ایرانی بپذیریم اگر مسئله حمایت از مجاهدین از سوی این آقایان فایده ای برای قربانیان رجوی نداشته اما برای این آقایان نان و آب حسابی داشته است.
