مراسم عروسی در آلمان همراه با رسومی است که نسل جوان هنوز هم به بسیاری از آنها پاینبد است. عروس و داماد وقتی مراسم عقد‌شان به اتمام برسد اجازه دارند همدیگر را ببوسند. و اما دوستانشان در پشت صحنه منتظر پرتاب دسته‌گل می ایستند. هرکسی که موفق به دریافت دسته‌گل عروس شد، نوبت ازدواج او خواهد بود.
در برخی از مناطق روستایی آلمان رسمی به نام “عروس بیدار کن” وجود دارد. طبق این رسم صبح روز عروسی، عروس که شب را در خانه‌ی پدری گذرانده است، توسط دوستان از خواب بیدار می‌شود. آنها با داد و فریاد، صدای ترقه، اجرای موسیقی و حتی تیراندازی توسط اعضای باشگاه تیراندازی محل، سعی می‌کنند عروس را از خواب بیدار و همچنین به باور ژرمن‌ها “ارواح خبیثه” را از محل دور کنند.
در گذشته بسیاری از آلمانی‌های بر این باور بودند که پوشیدن لباس عروس قبل از عروسی بدشانسی به همراه می‌آورده است. امروزه کمتر کسی بر این باور است، با این حال بسیاری از عروس‌ها این موضوع را رعایت می‌کنند و داماد تا لحظه آخر اجازه دیدن لباس عروس را ندارد.
“عزب پارتی” جشنی است که دوستان عروس و داماد برای خداحافظی او از دوران مجردی و برگزار می‌کنند. در این جشن آنها با لباس متحد‌الشکل به همراه عروس یا داماد از بار و کافه‌ای به کافه‌ای دیگر می‌روند و خوش‌گذرانی می‌کنند.
در آلمان وقتی لیوان، ظرف ویا شیشه‌ای شکسته می‌شود، می‌گویند خوشبختی می‌آورد و بر این اساس هم آلمانی‌ها ضرب المثلی دارند که می‌گوید “خرده شیشه خوشبختی می‌آورد”. قبل از برگزاری عروسی دوستان و فامیل در جشنی ظرف‌های قدیمی‌شان را می‌شکنند. ژرمن‌ها بر این باور بودند که صدای شکستن ظرف ارواح خبیثه را دور می‌کند. در پایان هم عروس و داماد ظروف شکسته را جمع می‌کنند.
طبق باور آلمانی‌ها، عروس باید در مراسم عقد چیزی قدیمی (نماد ثبات)، چیزی جدید (نماد آینده‌ای با خوشبختی)، چیزی قرض گرفته شده (نماد دوستی) و چیزی به رنگ آبی (نماد عشق و وفاداری) به همراه داشته باشد.
در قرن‌های گذشته خانواده‌ها و حتی خود دختران برای تهیه جهیزیه سال‌ها قبل از روز موعود به فکر بودند و پس‌انداز می‌کردند. آلمانی‌ها در گذشته بر این باور بودند که اگر دختری بهای کفش عروسی‌اش را با “سکه و پول خرد” بپردازد، دختری صرفه‌جو و وفادار است. گرچه امروز هر کسی از عهده خریدن کفش عروسی برمی‌آید، اما هنوز هم خانواده و دوستان به عروس برای خریدن کفش عروسی پول خرد می‌دهند.
در آلمان ازدواج قانونی فقط در اداره ثبت احوال صورت می‌گیرد و ازدواج در کلیسا ازدواج قانونی و رسمی نیست. عروس و داماد برای ثبت رسمی عقد خود نیاز به دو شاهد یا همان ساق دوش دارند. بطور سنتی ساق‌دوش‌ها وظیفه سازماندهی “عزب پارتی”، و تدارک بازی‌های سرگرم‌کننده در مراسم جشن عروسی را برعهده دارند.
در اغلب کشورهای جهان حلقه ازدواج در انگشت دست چپ جای می‌گیرد. در آلمان اما رسم بر این است که حلقه ازدواج در انگشت دست راست قرار گیرد. کسی دلیل آن را نمی‌داند، اما گفته می‌شود که “رگ عشق” ژرمن‌ها از دست راست آنها عبور می‌کند. همچنین این باور وجود دارد که گم کردن حلقه نیز “بدشانسی” می‌آورد.
بعد از پایان مراسم عقد، دوستان عروس و داماد صف می‌کشند و این دو باید از میان آنان عبور کنند. در این رسم اشاره‌ای هم به شغل یا علاقه اوقات فراغت طرفین می‌شود. در این عکس دوستان داماد با لباس قدیمی دودکش‌پاک‌کن‌های آلمان در مراسم شرکت کرده‌اند. رسم پاشیدن برنج به معنی آرزوی خانواده‌ای پر بچه برای عروس و داماد است.
رسم بریدن و عبور از ملافه به این معنی است که دیگر سدی در بین راه، مزاحم عروس و داماد جدید نیست و این دو مشترکا از همه موانع عبور می‌کنند.
رسم اره کردن مشترک تنه درخت هم همچون رسم عبور از ملافه به معنی تحمل و همراهی مشترک برای عبور از سختی‌ها است.
عروس و داماد بصورت مشترک و دست در دست هم کیک عروسی را برش می‌دهند. این نمادی از این است که عروس و داماد در آینده همه چیز را با هم تقسیم خواهند کرد. البته در اینجا دوستان و اقوام حواسشان به چیز دیگری است و آن اینکه: ” کدام یک، عروس یا داماد دست بالا را دارد؟!”
در دوران قرون وسطی فئودال‌ها و خان‌‌ها صاحب همه‌چیز بودند و حتی اجازه داشتند شب اول عروس را در اختیار داشته باشند. دوستان داماد برای جلوگیری از چنین کاری “عروس دزدی” می‌کردند. حالا اما دوستان داماد عروس را می‌دزدند و آثاری نیز برجا می‌گذارند، تا داماد بداند نوعروس‌اش به کجا برده شده که معمولا یک کافه است. او پس از پرداخت هزینه نوشیدنی‌ها اجازه بردن عروس را دارد.
طبق رسوم، داماد باید نو عروس را از زیر چارچوب در به درون خانه حمل کند. گفته می‌شود با این کار “ارواح خبیثه” دور می‌شوند و قدم اول در خانه مشترک با خوشبختی همراه می‌شود.
آشنایی با رسم و رسوم عروسی در آلمان
