رسانه های آلبانی از اوایل ژانویه ۲۰۱۸ ضمن پخش فیلم و تصاویر از پایگاه های مجاهدین خلق در آلبانی، اطلاع دادند که پایگاه های اصلی سازمان در تیرانا بسته شده و کلیه اعضای مجاهدین به کمپی جدید و دورافتاده در منطقه داروس آلبانی منتقل شده اند.
کمپ جدید مجاهدین که اشرف۳ نام دارد، همانند پادگان اشرف در عراق حصار کشی شده و کنترل شدیدی بر روی اعضای سازمان اعمال می گردد. کمپ اشرف۳ از تمامی مراکز پزشکی، رفاهی، اجتماعی و اقتصادی دور می باشد و چنین به نظر می رسد که یک سیستم فشار بسیار قوی در این پایگاه علیه اعضای ناراضی و جدایی خواه بکار گرفته خواهد شد.
با همه این احوال، نزدیک به ۳۰۰ تن از اعضای مجاهدین درخواست جدایی کرده و حاضر به ادامه همکاری با سازمان نمی باشند. اما رهبران مجاهدین با ابزارهای تشکیلاتی و مالی یعنی فشار اقتصادی و روحی، تاکنون مانع از جدایی و ترک دائمی افراد ناراضی شده اند. این کشاکش بین افراد ناراضی و مسئولان سازمانی کمپ اشرف۳ همچنان ادامه دارد.
سازمان مجاهدین و رهبرانشان در اینباره سکوت کرده اند.
بررسی چرایی ها و علل انتقال اعضای سازمان مجاهدین خلق از تیرانا به زندانی در بیابان های دورافتاده آلبانی.
آیا رهبران سازمان مجاهدین خلق در هراس از ریزش شدید نیرویی، افشاگری جداشدگان و درخواست ملاقات خانواده ها دست به چنین اقدامی زده اند؟
چرا رهبران سازمان مجاهدین در دنیای مدرن امروزی، اعضای پا به سن گذاشته خود را که از بیماری های مختلف رنج می برند، به اجبار از شهر تیرانا که به مراکز پزشکی، اجتماعی و اقتصادی نزدیک می باشد، کوچ داده و به پایگاهی حصار کشی شده همانند زندان منتقل می کنند؟
آیا این انتقال اجباری، زیر پا گذاشتن حقوق انسانی افراد سازمان و خانواده هایشان، نقض مستمر حقوق بشر و آشکارسازی سیستم برده داری فرقه رجوی برای پیشگیری از فروپاشی نیست؟
اشرف۳ و مناسبات داخلی حاکم بر آن, نمونه ای از زندان جدید سازمان مجاهدین خلق ایران در آلبانی است.
وقتی یک سازمان و تشکیلات، حق زندگی آزاد و مختار را از اعضای خود دریغ کرده و مانع از استقلال آنان می گردد. وقتی اعضای درون یک سازمان حق انتخاب مکان زندگی خود را نمی توانند داشته باشند. وقتی یک سازمان حق ارتباط اجتماعی اعضای خود را سلب می نماید… مکان محصور حتی اگر مجموعه ای از بهترین قصرهای طلایی جهان باشد، بدون شک یک زندان است!
۹ بهمن ۱۳۹۶ – ۲۹ ژانویه ۲۰۱۸
جواد فیروزمند
